خوشحال نباشید، خشاب پاکدل خالی نیست

مطلبی تحت عنوان “خشاب خالی غلامرضا پاکدل” به قلم آقای احسان دری خواندم، خواستم خدمتشان عرض کنم که تقریباً اعتراف کردید که چقدر از ناحیه نقدهای آقای پاکدل تحت فشار بوده اید و در پاسخ به آنها عاجز و دعا میکردید نقدهای ایشان تمام شود یا به قول خودتان خشابش خالی شود و دوست ندارم این توهم خوشحالیتان را برهم بزنم ولی توصیه میکنم سوال سوم بخش دوم مصاحبه اخیر آقای پاکدل را بخوانید که گفته اند: از همان ابتدا کسانی چنین توصیه ای داشته اند ولی عرض کردم به اندازه یک سال نقد و به اندازه یک سال پیرامون برنامه مطلب دارم هر چند آنقدر ضعفهای گذشته و جاری زیاد است که هر روز سوژه جدیدی برای نقد دارید. جالب است که دست بر قضا، همان روزی که شما خوشحال بودید که خشاب پاکدل خالی شده است، ایشان در راستای وحدت متنی منتشر کردند که شلیکی سهمگین بود و مجموعه مورد حمایت شما را از یک جریان به یک “کانون دوستی و سیطره خانوادگی” تقلیل داد. به هرحال بدانید به میرشکاری!! که پاسخی ندارد و به امید این است که خشاب رقیب خالی شود، امیدی نیست و شاید مصلحت هم این باشد که به شکاری که با تیرهای اولی پا به فرار گذاشته و یارای آن را ندارد که بایستد و به عقب نگاه کند، شلیک نکنند.