غلامرضا تاجگردون این روزها به سیم آخر زده است، شاید این به سیم آخر زدن انتخاباتی باشد شاید هم در باتلاقی که خودش در طی شش سال ساخته گیر افتاده است.

هیچگاه اینگونه پیش نیامده بود که تاجگردون در قاموس یک  منتقد جدی خودش – البته بصورت پنهان – آشکار شود، او همیشه از آنچه که انجام می داد، سخت دفاع می کرد اما این روزها اینگونه نیست و سخت برآشفته است، علت اما مشخص است هم تاجگردون دریافته که در طی شش سال چه بلایی بر سر ساختار سیاسی استان آورد و هم معبر فراری که برای گریز از عملکردش که این روزها دامن گیر خودش هم شده، راه مناسبی برنگزیده است.

غلامرضا تاجگردون با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید یعنی تقریبا شش سال پیش، آستین بالا زد که مرد شماره یک سیاسی، عمرانی و اقتصادی استان باشد تاجگردون از جمله افرادی است که به لحاظ شخصی، کار جمعی را بر نمی تابد و هرچه که تک روی و موقعیتش را به خطر بیاندازد سخت او را برآشفته خواهد کرد حال یک مدیر اداره باشد یا یک پروژه در یک حوزه انتخابیه دیگر.

درست است که تاجگردون در حوزه عمرانی در قیاس دو همقطارش عملکرد مناسبی داشته است اما این ارزیابی تنها در قیاس با دو نماینده دیگر استان است و اگر نقش تاجگردون را در سیاست و اقتصاد استان واکاوی کنیم در مجموع نتیجه ارزیابی آنچه می شود که در جلسه گچساران به بیرون مخابره شد.

نماینده فعلی گچساران و باشت در بدو آغاز به کار ابتدا یک قدرت مهم در اختیار گرفت و آن رسانه بود، تاجگردون شبکه ای از رسانه ها را شکل داد که با کوچکترین تحرکش بیشترین فضا سازی ها را انجام می دادند این شبکه رسانه ای هر کس را می ترساند که هر که با تاجگردون در افتاد ور افتاد مساله ای که دو رقیب درون استانی حاج غلام گچساران اصلا به آن دقتی نداشتند و در مقابل اقدامات رسانه ای تاجگردون باختند.

تاجگردون در دومین تحرک مهم خود، تلاش کرد تا نبض سیاسی استان یعنی استانداری را در اختیار بگیرد و بدین وسیله دو استاندار دولت تدبیر و امید یعنی موسی خادمی و علی محمد احمدی کاملا گوش به فرمان نماینده گچساران بودند و هستند این گوش به فرمانی به حدی است که خادمی که اکنون استاندار لرستان است در راستای تحرکات سیاسی تاجگردون در گچساران، پست فرمانداری به عبدالرحیم رحیمی می دهد تا خوان پایه راحت فرماندار گچساران شود.

نماینده گچساران و باشت با در دست گرفتن قلب سیاسی استان، تقریبا در تمام انتصاب مدیران نقش اساسی داشت به گونه ای تاجگردون در منصوب و عزل شدن مدیران دخالت داشت که بسیاری از مدیران استانی حتی آنان که از حوزه انتخابیه گچساران و باشت هم نبودند در نشست هایشان با خبرنگاران خرید قند و چای اداره را هم ناشی از الطاف تاجگردون می دانستند.

حالا با این اوصاف تاجگردون، هم استاندار را گوش به فرمان داشت، هم شخصا در امور انتصاب مدیران نقش آفرینی می کرد و هم یک قدرت رسانه ای ایجاد کرده بود پس آنچه در استان می گذشت و می گذرد بی نظر تاجگردون محلی از اعراب ندارد. یعنی شش سال است که غلامرضا تاجگردون مسئول تمام و کمال اتفاقات سیاسی، عمرانی و اقتصادی کهگیلویه و بویراحمد است و کیست که نداند که استاندار و مدیران کل جز برای رفع و رجوع خواسته های تاجگردون اقدامی از پیش نبرده اند.

اما حالا در سال پایانی دومین دور بهارستان نشینی تاجگردون او در قالب یک منتقد جدی عملکرد مدیران کل وارد شده است، سر آنها فریاد می کشد و کلمه ای هم بر زبان نمی آورد که انتصاب تک تک همین مدیران از نظرگاه تاجگردون گذشته اند و تا او تایید نکرده است هیچ استاندار و وزیری هم مهر تایید نزده است. حاج غلام گچساران امروز مسئول مستقیم این بلبشوی مدیریتی است او برای اینکه از قدرتش کاسته نشود تن به مدیران ضعیف داد و حالا باید بر سر خودش فریاد بزند.

غلامرضا تاجگردون شاید امسال هم شب انتخابات بنشیند و منچ بازی کند که اگر قائل به قیاس با دیگران باشیم او رای خواهد آورد- البته فقط شاید- ولی باید بداند که تک روی او در عرصه های سیاسی و اقتصادی استان خیلی زود دامنش را می گیرند و همین مدیران ضعیف شکستش خواهند داد حالا تاجگردون با اینستاگرامش با مردم حرف بزند یا با رسانه هایی که ساخته است خودش را مبرا کند ولی کیست که نداند که مسئول مستقیم اداره اجرایی استان تاجگردون است نه مدیران کل و استاندار.