چرا مدیران کهگیلویه و بویراحمد از دولت دفاع نمی‌کند؟

عبدالرسول خسروی

از ماه های اول شروع به کار دولت یازدهم چند گزاره در مورد عملکرد این دولت از سوی حامیان آن مدام تکرار شده اند؛ «تیم رسانه ای دولت ضعیف است»، «به جز شخص رئیس جمهور دیگر وزرا و مدیران از دولت و برنامه های آن دفاع نمی‌کنند»، «فعالان رسانه‌ای از سوی دولت حمایت نمی‌شوند»، «دولت در شبکه های اجتماعی فعال نیست» و … از جمله این گزاره ها هستند.
یقینا علت این مشکلات تک بعدی نیست بلکه می توان از منظر تاریخی و فرهنگی به واکاوی آنها پرداخت. دو مورد عدم تعیین تکلیف مدیران این دولت با طرفداران خود و بی توجهی مجموعه دولت بویژه در حوزه بکارگیری و استفاده از جوانان را باید از اهم دلایل این مشکلات بر شمرد.
در پی  جواب دادن و واکاوی همه این سوالات و ابهامات نیستیم و بیشتر در پی بررسی این نکته هستیم  که چرا مدیران مورد حمایت دولت و بویژه در این استان اصطلاحا در دفاع از دولت «پر گوش» می زنند و حتی در مواردی که مجموعه تحت مدیریت شان زیر هجوم نقد و حتی تخریب است تعهدی به روشن گری و دفاع نمی بینند. آیا نوع برخورد ها و محدودیت های قبلی آنها را به این روز کشانده است؟ آیا این مدیران با دولت نیستند و صرفا از شعار اعتدال سوءاستفاده می کنند؟ آیا این مدیران برای اینده خود نقشه هایی دارند که دفاع از دولت را با آن برنامه ها در تعارض می بینند؟
بی شک یکی از دلایل دلخوری لیدرهای سیاسی، فعالان رسانه ای و جوانان و سکوت طیف وسیعی از آنها به همین انفعال و سکوت مدیران بر می گردد . آنها استدلال می کنند که وقتی  یک فرد که هزینه هایی برای او شده است و منافعی از دولت به او رسیده است هیچ کاری برای دولت نمی کند و حتی «عرضه» دفاع از دولت را ندارد پس ما چرا حرف بزنیم و ما چرا خود را سیبل قرار دهیم یا اگر قرار است جوابی به منتقدین برجام داده شود چرا نباید اول معاون سیاسی و امنیتی حرف بزند و بعد ما ورود کنیم.
تا پیش از این تنها در چند مورد «سید ضیاء رضاتوفیقی» و در مواردی «سید رضا عسکری» به دفاع از دولت اقدام کردند که آنها هم مدت هاست سکوت را ترجیح داده اند و نیروهای فعال رسانه های هم که از اول تنها بودند حالا دچار یک دلزدگی شده اند ولی در نقطه مقابل نیروهای مخالف روزبه روز فربه تر می شوند و به همه چیز گیر می‌دهند.
جالب است که بیشتر همین مدیران منفعل در حوزه کاری و فنی خود نیز هیچ دست آوردی نداشته اند و حداقل در سال جاری و در کوران چند موضوع حساس انها حتی یک مصاحبه تعارفی هم نداشتند .از جمله این مدیران باید از معاون سیاسی و امنیتی نام برد که اصلا شغل و وظیفه اش حرف زدن و دفاع از دولت است اما ایشان تنها کاری که تاکنون خوب انجام داده اند «تکذیب کردن» است. یا مدیرکل سیاسی و انتخابات که این دولت و شخص استاندار هزینه های زیادی برای وی دادند اما یکبار حرف زد  که کاش نمی‌زد. سایر مدیران کل استانداری همچون میرمحمدی، نیک اقبالی، و مدیران دیگر نیز شرایط مشابهی دارند. قطعا هیچ کس بیاد ندارد تاکنون فرماندار دنا یا چرام  و باشت کلمه ای در دفاع از دولت حرف زده باشند و یا از خودشان و استاندار دفاع کرده باشند.
در قضیه سفر رئیس جمهور به استان کهگیلویه و بویراحمد نیز این تنها شخص استاندار و مجموعه دفترش بودند که به همراه نیروهای  اصلاح طلب و اعضای ستاد دکتر روحانی (مهرداد باقری، سید رضا عسکری و لطیف رستاد) به همراه جوانان و فعالان رسانه‌ای اصلاح‌طلب به تنهایی بار سفر را به دوش کشیدند و اکثر مدیران تا روز آخر و حضور در جلسه شورای اداری کهگیلویه و بویراحمد با حضور رئیس جمهور هیچ خبری ازشان نبود.
یا در قضیه تغییر نام استان کهگیلویه و بویراحمد که البته یک موضوع فرهنگی در سطح جامعه بود باز تنها شخص استاندار و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی بود که بار حمله حملات و انتقادات را به دوش کشیدند  و هیچ خبری از فتاح محمدی، کرامت کریمی، میرمحمدی و …  نبود که نبود.
در مورد هجمه شدید علیه  دولت در قضیه به اصطلاح استخدام‌های فله‌ای  هم حتی مدیرانی که انگشت حمله به سمت انها بود جرات دفاع نداشتند و منتظر بودند که استاندار بیاید و از آنها دفاع کند. به طور مثال یکی از مدیرانی که در این قضیه مورد اتهام بود مدیرکل تعاون روستایی استان بود که از قضا بسیار هم حرف میزند و وبسایت خبری هم دارد و پیشتر در تبلیغات انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی در حوزه بویراحمد و تبلیغ برای آقای نماینده نشان داد که دونده خوب و متعصبی است ولی در اینجا حتی نتوانست از خودش هم دفاع کند و حالا هم به همان «اتاق مدیرکل» می رود و نگران دولت و اینده اش نیست  چون فکر می کند نماینده را دارد. یاکسی به یاد ندارد اقای دیودیده که می‌گویند رئیس یک حزب اصلاح طلب  هست اصلا حرف زده باشد یا باقری مدیرکل میراث فرهنگی یا روسای دانشگاه های استان. بویژه رئیس دانشگاه علمی کاربردی استان کهگیلویه و بویراحمد که انتظار می‌رود به صورت علمی و آکادمیک از دولت و سیاست‌های آن دفاع کند، هر چند گلایه‌ای از ایشان نیست چرا که نیروی دولت احمدی‌نژاد بوده است.
ممکن است گفته شود که قرار نیست همه ی مدیران حرف سیاسی بزنند ولی درد اینجاست که اینها با لابی های سیاسی امدند و موقع حرف هم خودشان را «السابقون» اصلاحات می دانند ولی در عمل دنبال نزدیکی به عدل هاشمی پور هستند و الان هم در حوزه کاری خود هیچ حرفی نمی زنند. مثلا اینهمه مدیر ادارات اقتصادی و عمرانی چرا یکبار جواب منتقدان برجام را نمی دهند.
خیلی از این مدیران مثل مدیرکل ثبت احوال اتفاقا خوب اهل کار سیاسی هستند ولی کار سیاسی را در امتیاز دهی و نزدیکی به اصولگرایان می‌دانند که به ظن خود در صورت بروز حادثه خود را نجات دهند که زهی خیال باطل و این عزیزان اگر چنین امیدی دارند باید به حال جریان فاتحه خواند که قطعا شبانه عذر همه آنها خواسته خواهد شد.
در اخرین مورد هم بحث برجام بود که ناکارشناسان سیاسی به تکرار حرف های دلواپسان بزرگتر خود در اینجا پرداختند اما غیر از شخص استاندار و فرماندار بویراحمد و لنده و نماینده اصولگرای بویراحمد هیچ کس به خودش زحمت دفاع نداد.
هرگز در قانون نیامده است که فقط استاندار باید از دولت دفاع کند ولی انگار در اینجا هم چون سطح کلان که جز چند مورد از وزرا و مشاوران بقیه در کمای گفتاری به سر می‌برند اینجا هم اکثر مدیران محترم و بویژه مدیران سیاسی را با دفاع منطقی از دولت هیچ رابطه ای نیست.
خوب است این مدیران به خود بیایند و حداقل در حوزه های تخصصی خود کمی از دست آوردهای خودشان بگویند و اگر هم دست ارودی ندارند پس کنار بروند تا حداقل یک فرد دلسوز بر سر کار بیاید .
در حال حاضر خیلی از مدیران شورای اداری در این استان نه تنها کمکی به دولت نمی کنند بلکه هزینه‌های گزافی برای دولت چاق می‌کنند و حقیقتاً «خادمی» تنهای تنهاست.