زینل زاده قربانی تقابل دو جریان سیاسی

بالاخره تقابل دو جریان سیاسی در مدیریت شهری منجر به استعفای زینل زاده شد.
شهریور ۹۲ غلامرضا تاجگردون در بهترین موقعیت سیاسی اجتماعی خود قرار داشت ولی او آنقدر سرد و گرم چشیده بود که نخواهد به صورت علنی وارد جدال اعضای شورای شهری شود که جامعه امید زیادی به تخصص و جوانی آنها بسته بود.
قاضی فر که علیرغم فقدان تجربه مدیریت شهری شهردار نسبتا موفقی جلوه می نمود، نتوانست حمایت این شورا را برای ماندن در اتاق شهرداری جلب نماید.
همه چیز اما عادی جلوه می کرد تا اینکه ورود چند تن از رهبران جریان اصولگرای سنتی معادلات را به هم ریخت.
ورود راستی ها، هراس چپ جدید را به همراه داشت و آنها با علم به اینکه راست ها می خواهند به نفوذ سنتی خود در مدیریت شهری ادامه دهند وارد گود شده و بازی را به زعم خود به دست گرفتند.
وقایع بعدی نشان داد در گچساران لااقل در مدیریت شهری هنوز دود از کنده بلند می شود.
وقتی محمد رمضانی همنشین شهردار شد و تنها عضو شورا که در اتاق شهردار رفت و آمد داشت مرحوم خوان پایه بود ، چپ ها فهمیدند در تیرندازی شان چندان درست نشانه گیری نکرده اند.
وقایع روز انتخاب شهردار ظاهرا نشان می داد طیف چپ جدید چندان دخالت نمی کند و تنها دلیل ورود ناگهانی زینل زاده به عرصه، تماس یکی از اعضای شورا با وی در ساعت ۲ شب بوده است و حتی برخی ورود او را تلاشی برای ناکام گذاشتن سیاست راست ها برای شهردار کردن مهندس رحمانی میدانند ولی تماس ظهر یکی از فوق لیدرهای تاجگردون با یکی از قشقائی های عضو شورا نشان داد آنها به تب هم راضی شده اند.
تاجگردون که از دخالت نسبتا واضح در انتخاب نادر تاجگردون به فرمانداری نتیجه خوبی نگرفته بود این بار خود نیامد تا سکان در دست دیگران باشد.
اتفاقات بعد نشان داد که زیرکی تاجگردون هم برای شکست راست ها کافی نبوده و او در واقع برای خود رقیبی بالقوه برای دوره بعد پرورش داده بود.
زینل زاده که آینده سیاسی خود را نه در قامت یک هوادار جریان نوظهور، که در مکتب موتلفه جستجو می کرد، با زکاوتی که داشت به خوبی متوجه ترافیک مدعیان قدرت در چپ شده بود.
او به خوبی به ضعف جناح راست در پرورش نیروهای جوان و پیری تدریجی ابرلیدرها پی برده بود و تز او پس از رفتارهای نامناسب انتخاباتی علیمراد جعفری تقویت شد.
زینل زاده در روز آخر ترجیح داد به کمپین تاجگردون در تلخاب شیرین بپیوندد و خود را اسیر حواشی ننماید ولی این ظاهرا برای اشتهای سیری ناپذیر تاجگردون کافی نبود.
زینل زاده هیچ گاه از نقش احتمالا واضح تاجگردون در تزریق اعتبارات به مدیریت شهری سپاس نگفت و آنچه هواداران او را می آزرد این بود که شهردار عبوس نه تنها تشکر که حتی به این موضوع اذعان هم نکرد.
به قول یکی از پیرمردهای اصولگرا “زینل حسرت چاپلوسی را به دلتان گذاشته”.
حالا به فاصله ۹ ماه ماانده تا پایان دوره شورای شهر، زینل زاده آنها را به نوعی آچمز کرده است.
گروهی که احتمالا به او رای نمی دهند همان ها هستند که او را شهردار کرده اند و جریانی که حالا موافق اوست همان ها هستند که مخالف آمدنش بوده اند.
از سوئی بلوطی و بخشائی که از نزدیکان او می باشند و هواداران زینل زاده امید زیادی به رای منفی آنها خواهند داشت حالا خود به عنوان مدعیان نشستن بر کرسی زینل زاده معرفی شده اند.
او نشان داده توان تغییر رفتارهای دیگران را در خود دارد.
شورای شهر و بویژه جریان اکثریت که در این دوره تحت تاثیر قدرت نمائی شهردار و تاجگردون به شورایی بی عمل و صرفا ناظر بدل شده اند و برخی حتی رفتار اعضای شورای شهر در برخورد با استعفارا نمایانگر تصمیم نهائی تاجگردون می دانند.
زینل زاده بوضوح مقابل تاجگردون و اکثریت شورای شهر ایستاده و در بهترین زمان ممکن برگه استعفایش را روی میز بلوطی نهاده و منتظر ابلاغ تصمیم او می ماند.
اگر با رفتنش مخالفت شود او می تواند مدعی یک پیروزی بزرگ دیگر باشد و اگر برود او به یک قهرمان در میان راست های بدون ابرمرد تبدیل می شود و به نتیجه دلخواه خواهد رسید.
اصولگرایان پس از به زعم خود، رفتارهای نامناسب سیدقدرت و جعفری و خالی شدن موقت سبد قشقائی، شدیدا به یک قهرمان نیاز دارند.
حال اگر این قهرمان را در بویراحمدگرمسیر در میان داشته باشند برای آنها نور علی نور خواهد بود.
واکنش هیستریک هواداران تاجگردون در برابر خبر نامزدی احتمالی قوام فروزان نشان داده این جریان تا چه حد خود را در این نقطه آسیب پذیر می داند.
حالا باید دید فردا از شورای شهر دود سفید بیرون می آید یا زینل زاده احتمالا تا زمستان ۱۴۰۰ از عرصه سیاسی و اجتماعی گچساران بیرون می رود.
شهرداری که اگر رفتارهای خلاف عرفش و اخلاق گاه بدش را نادیده بگیریم می تواند جزو معدود مدیران موفق گچساران باشد
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد.

منبع کانال زاگرونا