برجام؛از تبریک تا تسلیت!!

برخی روزها را نه میتوان در تقویم ثبت کرد نه می شود از یاد برد.
برخی روزها هستند باید به دلیل یادآوری خسرانی بزرگ ، زانوی غم بغل گرفت و مویه کرد و اشک ریخت.
درست مثل امروز، بیست و هفتم دی ماه.
امروز سالروز اجرای قرارداد زیانبار برجام است.
قراردادی که قرار بود تمام مشکلات ایران از ایلامی ها و فنیقی ها و هخامنشی ها تا کنون را برطرف نماید و آنقدر شکوفایی و رشد بزاید که رشد دان ملت پر شود.
به قول رئیس محترم جمهور این قرارداد قرار بود حتی مشکل آب خوردن مردم را نیز حل کند، قرار بود.
برجام که در همان روز اعلام پیدایش دچار تفاسیر گوناگون شده بود و هر کسی از ظن خود تفسیری ارائه میداد نشان داد قابلیت نقد فراوانی دارد و البته برای مذاکره کنندگان ما جای دفاعی نخواهد داشت.
آنجا که وزیر امور خارجه کشورمان با لبخندی پیروزمندانه از گرفتن امتیازات فراوان خبر میدهد و این فتح الفتوح را به رهبری و ملت تبریک میگوید همانجاییست که جان کری به اسرائیل خبیث تضمین میدهد برجام ضامن ۲۵ سال آرامش و امنیت اسرائیل خواهد شد و ایران با زانوی زخمی پای میز مذاکرات امتیازاتی را به غرب داد که در جنگ نصیب دول غربی نمیشد.
همانجا که ظریف الممالک وعده لغو تمام تحریمها تکرار میکنم وعده لغو تمام تحریم ها در همان روز اجرای برجام را داد همانجایی بود که بانو موگرینی اعلام میکند وقتی که آژانس بین المللی انرژی اتمی اقدامات ایران را تایید کرد و این گزارش به تایید شورای امنیت رسید آنگاه تحریمهای ایران به صورت تدریجی تعلیق (نه لغو) خواهد شد.
مکانیزم ماشه همان چیزیست که به صورت واقعی در حال اجرا شدن هست.
تحریم ها در این یکسال نه تنها لغو نشد بلکه تحریمهای بیشتری وضع شد و البته تهدیدهای زیادی که در این یکساله شدیم و دم نزدیم.
از تمدید قوانین تحریمی ده ساله گرفته تا تحریمهای جدید در صنعت کشتیرانی و دیپلماتیک و …. که هر کدام با شدت بیشتری بر تن بی جان برجام فرود آمد.
همان روز نخست قرارداد مشخص بود تیم مذاکره کننده تمام خطوط قرمز رهبری را رد کرده و البته آب نباتی نیز نگرفته است.
اولین خط قرمز رهبری لغو تمام تحریمهای هسته ای ، نظامی ، موشکی و حقوق بشری بود که رئیس جمهوری با تاکید بر لغو تمام تحریمها مدعی رعایت این خط قرمز اساسی شد اما جناب ظریف در پایان مذاکرات با خواندن دیکته تحمیلی فرمودند تحریم های ثانویه یکباره و پس از تایید اقدامات ایران لغو خواهد شد هر چند که در همین جمله نیز رد کردن خطوط قرمز رهبری و ملت به وضوح مشخص بود چرا که رهبری دستور لغو تمام تحریمها در همان روز اجرا را صادر کردند اما دوستان مذاکره کننده با غفلت و تسامح هر دو مورد را نادیده گرفتند.
اول اینکه به جای تمام تحریمها تنها بخشی از تحریمها به نام تحریمهای ثانویه مورد مذاکره قرار گرفته بود که همان نیز به دلیل وجود تحریمهای اولیه قابلیت اجرایی ندارند . به این صورت که شما در بحث داد و ستد و فروش قانونی نفت و سایر اقلام صادراتی از سایه تحریم بیرون می آیید ولی طبق تحریمهای اولیه هیچ بانکی حق مبادلات اقتصادی با ایران را نخواهد داشت. با این شرایط ایران میتواند نفت بفروشد اما پولش را نمیتواند از بانکها خارج کند. دومین خط قرمز رد شده در بیانیه ظریف رفع تحریمها در روز نخست اجرای توافق بود که ایشان لغو آنها را منوط به تایید اقدامات ایران توسط آژانس کرده بود.
یعنی ایران تاسیسات و قلب راکتور اراک را با بتن پر کند و ظرفیت غنی سازی خود را به یک هزارم کاهش دهد و البته ذخیره اورانیوم خود را از کشور خارج کرده و آب سنگین خود را به اجبار بفروشد و پس از آن آژانس جهت بازرسی به ایران آمده و اگر تایید نمود آنگاه طی مکانیزمی این اقدامات را به اطلاع طرفهای غربی برساند تا شاید آنها همان تحریمهای ثانویه را به تدریج لغو کنند.
عبور از خطوط قرمز رهبری به همینجا ختم نمیشود چرا که رهبری گرفتن امضا و تضمین کتبی از دولت آمریکا را خواستار میشود که این امر نیز نادیده گرفته شد و اصلا طرف ایرانی آن را مطرح نکرد.
خط قرمز بعدی عدم تصویب تحریمهای جدید و همینطور عدم تمدید تحریمهای ایسا و داماتو بود که این نکته نیز نادیده گرفته شد و این روزها شاهد نقض صریح آن هستیم.
کار تیم مذاکره کننده ما آنقدر عجیب و ساده لوحانه بود که داوری بین طرفین را بر عهده طرف غربی گذاشتند نه دادگاه های بین الملل یا حتی مجمع عمومی سازمان ملل.
ریز شدن در جزئیات برجام آنقدر راحت است که احتمالا تمام ملت از آن آگاهند البته به جز کابینه محترم.
اما آنچه جای تعجب دارد اعتمادیست که همچنان تیم دولت به آمریکا میکند و قول های شفاهی آنان را مبنا قرار میدهد در صورتی که خود معترف به اشتباه و پشیمانی از این اعتمادند.
رئیس جمهور هنوز هم برجام را آفتاب تابان میداند و این معجزه الهی را برای ثبت در تاریخ این دولت کافی میداند و منتقدان را کودکانی مینامد که در نهالستان برجام دنبال سیب و گلابی هستند.
در برخی موارد خود سیاستمداران غربی بعضی از موضوعات را نقض صریح برجام میدانند اما طرف ایرانی با ماله کشی و لاپوشانی بهتر از آمریکا آن را توجیه مینماید.
ضعف مذاکره کنندگان آنقدر واضح و مبرهن است که ایران نمیتواند نقض صورت گرفته در تمدید قوانین تحریمی ده ساله را پیگیری نماید و طبق قرارداد امضایی خود معترفند که نقض برجام زمانی تایید میشود که کشور ناقض برجام نقض از سوی خود را تایید کند و بپذیرد. یعنی زمانی سرقت از شما مورد قبول است که سارق به جرم خود معترف شود البته بی هیچ اهرم فشاری.
اگر واقعا بنا به گفته دولت تحریمها برداشته شده چرا اثر ملموسی در زندگی مردم و در وضعیت کشور مشاهده نمیشود؟ چرا طرحهای عمرانی تعطیل شده است؟ چرا حقوق کارکنان و کارگران دولت عقب می افتد؟
اگر پول نفت وارد میشود چرا کسی چیزی نمیبیند؟ چرا دولتی ها مدام کاسه چه کنم دست گرفته اند و فریاد وا مصیبتا سر میدهند؟ این تناقض و یک بام و دوهوا تا کی ادامه دارد؟ مگر میشود پولهای میلیاردی وارد شود اما آب از آب تکان نخورد؟
به نظر میرسد دولت توان و شایستگی اداره امور کشور را ندارد به دو دلیل اساسی و واضح:
اول اینکه اگر نتوانسته تحریمها را بردارد آن هم در حالی که تمام تاسیسات هسته ای کشور پلمپ شده و دانش کشور را متوقف کرده اند پس این دولت که حتی نمیتواند حق این ملت را از ظالم بگیرد و انواع خفت و خواری را به ملت تحمیل کرده است لیاقت اداره کشور را ندارد.
دوم اینکه اگر به قول خودشان تحریمها برداشته شده و سیل دلار به کشور روانه شده است چرا تغییری در وضعیت جامعه شاهد نیستیم؟ چرا خودشان مدام کمبود اعتبار و نقدینگی را دلیل رکود میدانند؟
به نظر میرسد برجام همان روز نخست دچار ایست قلبی شده و این طناب دولت آنها را در چاه غفلت و ساده اندیشی خودشان انداخته و امیدی به نجاتش نیست.
دولتی که تمام داشته های کشور را در قمار برجام باخت و اکنون فقط کشور را با الاف و الوف و هوچی گری و حاشیه سازی به سوی ناکجا آباد هدایت میکند. هرگاه که تحت فشار افکار عمومی قرار میگیرد با پیش کشیدن بحث کنسرت و لغو سخنرانی کوتوله های سیاسی معلوم الحال با ایجاد سر و صدا و حمله به این و آن با عوام فریبی شانه از پاسخگویی خالی میکند.
اینطور که از شواهد بر می آید دولت به خاطر انتخابات سال آتی دست به کارهای بدتری مثل خرید هواپیمای مرجوعی و سایر کارهای تبلیغاتی بزند که در دراز مدت مشکلات بیشتری نصیب کشور کند که جبران این زیانها سالها به طول بینجامد و جامعه را در باتلاق نادانی و بی کفایتی خود غرق کند.
بیست و هفتم دی سالروز اجرای یک طرفه برجام بر دولت مذاکره مبارک و بر مردم نجیب و شریف ایران تسلیت باد.