مدیران پروازی یکی از علل توسعه نیافتگی استان

“پر و بال مدیران پروازی را خواهم شکست» این جمله بخشی از سخنان فرماندار جدید شهرستان لنده بود و بهانه ای شد تا مدیریت پروازی را به عنوان یکی از علل توسعه نیافتگی استان عنوان کنیم.
مدیریت یکی از مهمترین عوامل در برنامه ریزی و نظارت بر حسن اجرای برنامه هایی است که در هر منطقه در جهت توسعه یافتگی و رهایی از بن بست های محرومیتی صورت می گیرد. چرا که فرد برنامه ریز باید علاوه بر داشتن توان و مهارت لازم تئوری برای برنامه ریزی، بتواند از یک سو مشکلات و موانع توسعه و از سوی دیگر پتانسیل های موجود و بهترین راه به بالفعل درآوردن پتانسیل های بالقوه را با تمام وجود خود لمس کرده  و با توجه به شرایط مکانی و زمان برنامه ریزی کند.

در چنین شرایطی است که فرد مدیر باید در همه شرایط خوشایند و ناخوشایند با مردم آن استان عادت  کرده  و با زندگی و گذران عمر در آن منطقه نقاط قوت و ضعف را دریابد. این را نیز همگان به خوبی می دانند که برنامه ریزی موفق زمانی می تواند ایجاد شود که اطلاعات و وضعیت موجود هر منطقه را فرد مدیر و برنامه ریز به صورت مستقیم و یا از راههای کاملا مورد وثوق که با تمام وجود آن را لمس کرده باشد ، دریافت کند و در این میان نقش افکار عمومی بی بدیل و غیر قابل انکار است.
یکی از مهمترین راه های کسب این اطلاعات ریز و درشت و نحوه برخورد افکار عمومی با مسایل و مشکلات متفاوت، خانواده مدیر است که همراه و همگام با مردم در شرایط زمانی و مکانی زندگی و در خوشی و ناخوشی های اجتماعی همدوش مردم حرکت می کنند. این مساله به این معناست که با رفت و آمدهای روزانه خانواده مدیر در شهر، محله ، مراکز فرهنگی و آموزشی، بازار و … از کاستی ها و نبودهایی مطلع می شود که قطعا یا از چشم مشاورین مدیر پنهان مانده و یا اینکه با ملاحظات اداری و … بازگو نمی شوند و یا به طور دقیق گفته نمی شود.

مشکلات اقتصادی ، فرهنگی، آموزشی و … از جمله مشکلاتی است که نیاز به برنامه ریزی دارد و کسانی می توانند برای این امور برنامه ریزی دقیق و درست داشته باشند که در بطن جامعه بوده و آنها را با تمام وجود خود لمس کنند. مشکلات و معضلاتی که قطعا در هیچ یک از گزارشات مدیران و مشاوران تحت مدیریت به طور کامل و دقیق بازگو نخواهد شد. از سوی دیگر مدیر با اسکان خود و خانواده، در محل ماموریت و خدمتش، این امید و اعتماد را در بین مردم ایجاد می کند که برخاسته از همین مردم بوده و در شرایط موجود در همین جامعه زندگی می کند بنابراین در راستای رفع نواقص و کاهش معضلات و مشکلات تلاش خواهد کرد.
اما در شرایطی که مدیر پروازی باشد از یک سو نشانه های از بی اعتمادی به محیط را به سایر افراد جامعه القا می کند و از سوی دیگر مردم و شرایط زندگی آنها را مناسب برای خانواده و فرزندان خود نمی داند و شاید آنها را بالاتر و بهتر از افراد جامعه هدف تلقی می کند که در این راستا نمی تواند اعتماد لازم را در بین مردم کسب کند.

از سوی دیگر هزینه های مضاعف مادی و معنوی را خواسته و یا ناخواسته بر این مردم تحمیل می کند. در چنین شرایطی است که مدیر دلبسته محیط کار و محل خدمت خویش به صورت عملی نبوده – هر چند به آن تظاهر کند و شعار بدهد- و نمی تواند توسعه یافتگی را برای این محیط به ارمغان بیاورد و شاید بتوان گفت به روزمرگی دچار می شود.

بنابراین به آقای فرماندارضمن خوشآمد گویی و آرزویی توفیق باید بگوییم «خانه از پای بست ویران است خواجه در بند نقش ایوان است». و معضلاتی که قطعا در هیچ یک از گزارشات مدیران و مشاوران تحت مدیریت به طور کامل و دقیق بازگو نخواهد شد