انفعال اجتماعی در نیروهای انقلابی/ محافظه کاران در پوستین انقلابی گری

*نیروهای انقلابی با اجتماع فاصله گرفته و اقدامی در راستای حل مشکلات و دغدغه های مردم انجام نمیدهند و اگر زمانی نیز بخواهند در این حوزه ورود کنند این آسیب وجود دارد که نگاه سودمحوری و رای آوری در خدمات خود داشته باشند.

*برخی میترسند واقعیت‌هایی چون  آمار واقعی معتادان و بیکاران را انعکاس بدهند و چنین می‌پندارند که با این کار سیاه نمایی اتفاق میافتد در حالی که این، صورت مساله را پاک کردن است.

* انقلابیون باید با مسایل اجتماعی درگیر باشند و دنبال راهکار و در جهت رفع آنها بر آیند.این ضد عدالت است که صرفا خود را مشغول مباحث تئوریک و آرمانی بکنیم.

* ما هنوز دردهای اجتماعی را باور نکرده و به اهمیت آن پی نبردهایم لذا خود را در برابر آنها مکلف هم نمیدانیم.

* ما باید سنت انقلابی و سیره امام را جهت جلب توجه نیروهای انقلابی تبیین و  عملیاتی بکنیم همانگونه که امام (ره)  فرمان ایجاد جهاد سازندگی را فقط در جهت حمایت از محرومان صادر کرد.

* با توجه به اینکه به نظر می‌‌رسد در سطح ذهنی و عینی مفهوم انقلاب را تقلیل کرده و گاه آن را در مسایل سیاسی محدود می‌‌کنیم لذا باید بر موضوع رجعت به انقلاب توجه جدی کرده و  این مبحث بین انقلابی گران به وجود آید.

* محافظه کاران در پوستین انقلاب رفته و وضعیت جامعه را مطلوب جلوه می‌‌دهند. اشراف زدگی نیز در نوع نگرش افراد تاثیر می گذارد در حالی که به تعبیر امام آنانی که طعم فقر را چشیده باشند می توانند تا آخر در این مسیر بمانند. 

*متاسفانه میدان‌‌هایی تعریف کرده‌‌ایم که نسبتی با مردم ندارند و برنامه هایی چون یادواره های شهدا را به جای مسجد محلات در تالارها برگزار می کنند در حالی که هدف انقلابی از بیان درد اجتماع، سیاه نمایی نیست بلکه تبیین دقیق حقایق و واقعیت ها و رفع آنان است.

* امام (ره) عرصه خدمت به مردم را ولو لوله کشی آب به خانه محرومان را جهاد  و خدمتگزاری این چنین را جهادگری می داند در حالی که ما نگاه تاکتیکی به این قضایا داریم.