نقدی بر سه گانه ی تبیین تحولات تاریخی و ریشه­ های قیام ۱۹ آبان ۱۳۵۷ گچساران

آقایان؛ سفسطه و فریب مردم تا به کی؟

چند روز اخیر برخی سایت های خبری استان با انتشار مقاله ای  به قلم دوست بزرگواری، به ظاهر سعی در تاریخ نگاری وقایع قبل از انقلاب در شهر دوگنبدان داشته است! اما هر انسان ازاده و مطلعی، با مطالعه مقاله مذکور به نیت نویسنده و مشاوران ایشان پی می برد!
نویسنده مذکور به سبک تاریخ نگاران درباری سعی داشته که با تحریف تاریخ، دین خود را به هم مسلکان سیاسی خود ادا کند، غافل از اینکه این عمل نه تنها توهین اشکار به مبارزین و مردم دوگنبدان، بلکه توهین به خوانندگان است که وقت گرانبهای خود را صرف مطالعه مطلب مذکور کرده اند…
حال با توجه به این که ایشان در مقاله مذکور نتوانسته از وقایع تاریخی و اشخاص، بر دایره انصاف بماند و به دلایلی که بعضا بر من معلوم است! متاسفانه قطعاتی از تاریخ را با نظر شخصی خویش رنگ آمیزی و دچار قضاوتهایی نادرست شده است، به عنوان کوچکترین شهروند( از نظر عقلی)شهر مذکور که نزدیک به دو سال است، اندکی از وقت خود را صرف جمع اوری اطلاعات در زمینه پیشینه مبارزات انقلابی مردم دوگنبدان و حوادث پس از انقلاب شهر مذکور کرده ام، ضمن کسب اجازه از بزرگان، به خودم اجازه میدهم ضمن بازگویی خلاصه ای از وقایع قبل از انقلاب دوگنبدان، به نقد مقاله دوست بزرگوارم بپردازم..
البته همانطور که قبل تر هم اشاره کردم، نویسنده مقاله مذکور، بیشتر از ان که به مبارزات مردم دوگنبدان یعنی متن بپردازد، سعی داشته است انقلابی سازی کند و با ردیف کردن اسامی هم مسلکان سیاسی خود به حاشیه پرداخته است و در جاهایی هم که گذرا به متن پرداخته است، با اشتباهات فاحش در ارایه اطلاعات از مبارزات انقلابی مردم دوگنبدان، ذهن خوانندگان را منحرف کرده است.
به چند مورد از اشتباهات نویسنده مقاله مذکور، به صورت خلاصه اشاره می کنم؛
* شروع مبارزه آشکار مردم دوگنبدان با حکومت پهلوی را سال ۵۷ و مراسم چهلم شهید مراحل دانسته است!!!
*در حالی که نویسنده به درستی در قسمت دوم مقاله مذکور، به اعتصاب کارکنان نفت بعد از حادثه ۱۷ شهریور ۵۷ اشاره کرده است، اما متاسفانه در اقدامی تعجب برانگیز، در قسمت سوم نویسنده صراحتا اعتصاب مذکور را بعد از حادثه ۱۹ ابان ۵۷ دانسته است!!
*شروع مبارزات زیر پوستی در شهر مذکور را به سال ۴۶ همزمان با ورود یکی از مبارزین شاغل در صنعت نفت به گچساران دانسته است!!
* اسم بردن از افرادی که نه تنها در مبارزات انقلاب در دوگنبدان نقشی نداشته اند، بلکه ان روزها در شهرهای دیگر ساکن بوده اند و بعضا بعد از پیروزی انقلاب، سوار بر قطار انقلاب شدند!!
و….
اما به راستی مردم دوگنبدان چه زمان شروع به فعالیت اشکار بر علیه رژیم پهلوی کردند؟
برای بررسی مبارزات مردم دوگنبدان بر علیه رژیم پهلوی، باید به روزهای پرالتهاب بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بر علیه دولت محبوب دکتر محمد مصدق برگردیم.( که با توجه به تاکید بر خلاصه بودن یادداشت، به جزییات ورود نمی کنم.) ان روزها، دوگنبدان جز معدود شهرهایی بود که شعار ( یا مرگ، یا مصدق) از ان بلند شد. که حتی رژیم پهلوی با عده ای هم برخورد کرد.
و البته مبارزات زیر پوستی در قالب برنامه های مذهبی مخصوصا تفسیر قران و نهج البلاغه با حضور عده ای از فرهنگیان،بازاریان و کارکنان نفت هم از همان سال ها شروع و ادامه داشت و ارتباطی به امدن محمدزیدبهبهانی به گچساران در سال ۴۶ ندارد( هر چند که ایشان هم بعد از ورود به دوگنبدان، یکی از فعالین این برنامه ها بوده است). در برنامه های مذکور به ظلم های رژیم پهلوی نیز اشاره می شد.
اما به طور خلاصه سه گروه در شهر دوگنبدان همزمان به مبارزه با رژیم پهلوی می پرداختند؛
* فرهنگیان (دانشجویان دانشسرا و دانش اموزان هم تحت تاثیر همین گروه بوده اند)
رهبران؛ حاج بهرام تاجگردون، علی خواجوی
در طیف مذکور افراد زیادی نقش داشته اند که بعضا توسط نویسنده مقاله مورد اشاره در ابتدای متن به انها اشاره شده است، مثل؛
سید علی اکبر علیزاده؛ یکی از فعالین دانشسرا و از دوستداران دکتر علی شریعتی بوده اند( فعالیت ایشان صرفا معطوف به داخل دانشسرا بود)
حاج الله کس راهی؛ فعالیت ایشان تنها معطوف به این بوده است که دبیرستان کورش کبیر به عنوان تنها دبیرستان شهر که حاج راهی به پیشنهاد مبارزین به معاون مدیرکل وقت اموزش و پرورش که با مبارزین هماهنگ بوده، به عنوان رییس ان خدمت می کرد، محل اعتصابات فرهنگیان به رهبری حاج بهرام تاجگردون بود.( فعالیت دیگری غیر از دراختیار قراردادن دبیرستان کورش کبیر به فرهنگیان مبارز، نداشته اند)
عزیزان دیگری هم نام برده شده اند در مقاله دوست بزرگوارمان، که در سال های پس از انقلاب هم فکر این دو عزیز ( علیزاده، راهی) بوده اند و علارغم اینکه افراد بزرگی بوده و بعضا هستند, اما یا نقشی نداشته اند، یا در شهرهای دیگر ساکن بوده اند و یا سن خیلی پایینی داشته اند!
ضمنا دوگنبدان تنها شهر استان کهگیلویه و بویراحمد بود که مردم به مبارزه با رژیم پهلوی پرداختند و مثلا عزیز بزرگواری که تا بعد از انقلاب در یکی از روستاهی دورافتاده سردسیری استان مشغول به تدریس بوده، طبیعتا نمی تواند نقشی در مبارزات مردم دوگنبدان داشته باشد ( کما این که اسناد، مدارک و خاطرات هم همین رو اثبات می کنند)
یا دیگری که در زمان مبارزات دانشجو بوده و در دوگنبدان ساکن نبوده اصلا..
و….
ضمنا گروه فرهنگیان نقش عمده ای در مبارزات انقلاب در شهر دوگنبدان داشته اند و فعالیت علنی بر علیه محمدرضا پهلوی در شهر دوگنبدان هم با اعتصاب همین گروه در ۱۶ اذر ۵۶ در دانشسرا، شروع شد.
گروه مذکور بارها در دبیرستان کورش کبیر دست به اعتصاب و اعتراض زدند.
مشهورترین فعالیت این گروه هم اعتصاب و تظاهرات فرهنگیان در مرکز شهر ( فلکه ساعت) فعلی است.
از این گروه در ادوار مختلف عده ای دستگیر و زندانی شدند، مثل؛ حاج بهرام تاجگردون، هوشنگ مقام، منصور باغ سرداری و…
* بازاریان
مبارزین فعال: حاج محمدابراهیم شریعتی، شهید نجف بلادیان، حاج عباس مختاری، حاج منصوری، حاج حیدر مختاریان و….
گروه مذکور علاوه بر نقش عمده در تظاهرات و پخش کتب و جزوات مذهبی، پشتیبانی مالی هم از مبارزات می کردند، که می توان به پشتیبانی مالی از اعتصاب کارکنان نفت دوگنبدان اشاره کرد.
زندانیان قبل از انقلاب بازاریان: حاج محمدابراهیم شریعتی، محمدتقی شریعتی، حاج حیدر مختاریان، حاج عباس مختاری
* کارکنان صنعت نفت
رهبران و مبارزین فعال: محمدزید بهبهانی، امیرقلی امیریان، مختارباطولی، منوچهر صالحی و…
عمده فعالیت این گروه در اعتصاب کارکنان نفت دوگنبدان، به فرمان حضرت امام ره بود که منجر به دستگیری عده ای از انها از جمله، محمدزید بهبهانی، مختار باطولی، قنبر الماسی، رمضان عبدویی و…شد.
ضمنا گروه هایی مثل روحانیون ( مرحوم بلادی، مرحوم متقی کاشانی، شهید بشارت، مرحوم جزایری و..) که با هر سه گروه همکاری داشته اند..
اما گروه هایی مثل منصوریون هیچ گونه فعالیتی در شهر دوگنبدان نداشته اند.
اما مشهورترین فعالیت انقلابی مردم دوگنبدان به ۱۹ ابان ماه ۵۷ برمی گردد.
فعالیت مذکور با مشارکت هر سه گروه شکل گرفت، به طوری که از ترکیب شهدای ان حادثه و همینطور سخنرانان اصلی برنامه اعتراضی مذکور که حاج بهرام تاجگردون( از طیف فرهنگیان) و محمد تقی شریعتی ( از طیف بازاریان) بودند، به وضوح روشن است و نیاز به توضیح اضافی نیست.
این یادداشت صرفا جهت تنویر افکار عمومی و به صورت خلاصه به رشته تحریر درامده است..
اما چرا خلاصه؟
به این دلیل که اگر پرودگار متعال یاری کند، قصد بر این است که در اینده نه چندان دور مرقومه ای در شان مبارزین ان روزها با اسناد و تصاویر در دو جلد( جلد ۱، مبارزات قبل از انقلاب)، جلد دوم( حوادث بعد از انقلاب) منتشر و در اختیار علاقه مندان قرار گیرد..
در پایان ضمن دعوت خود و دوستان دست به قلمم به رعایت انصاف در قلم فرسایی ها، یادداشت را با بیت شعری از مولانا به پایان می برم؛
ای دهنده قوت و تمکین و ثبات

خلق را زین بی ثباتی ده نجات

مولانا