جهان چهارمی به نام کهگیلویه
در تقسیم بندی دنیای کنونی با تعاریف جهان اول و دوم و سوم اذهان ما آشنایی هر چند مختصری دارد، نام گذاری که به تاسی از پارامترهایی مانند اقتصاد، سیاست، اجتماع و توسعه یافتگی و نیافتگی کشورها و مناطق، در وجود یا نبود طبقات متوسط و وابسته بودن و نبودن به کشورهای صاحب سرمایه طبقات به وجود و نام گذاری می شوند.
آیا جهان چهارمی هم وجود دارد؟
چه عواملی در روند عقب گرد و نزول پلکانی از وضعیت بد به بدتر نقش می پذیرند؟
مسبب نزول و پسرفت، بی مسئولیتی و بی تفاوتی مسئولان ذیربط است یا عوامل طبیعی یا خود مردم؟
جهانی که به توصیف آن می پردازیم دور از واقعیت و در دور دست ها نیست و تنها گوشه ای از ناملایمات مصنوعی فرو ریخته بر دیار کهگیلویه است.
جهان چهارم جایی است که مردم روستانشین حاشیه شهری در میان و بوی پسمانده های فاضلاب بیمارستانی زندگی می کنند.
جایی که هنوز در اثر فقر بهداشت، کودکان مان شپش میزنند، انگل میگیرند و با نفت درمان شان میکنند.
روستاهایی که بارها درخواست جمع اوری فاضلاب و پسماند دادند اما رسیدگی نمی شود و محل تجمع و بازی کودکان در حاشیه این نجاسات و همسایگی شپش و انگل هاست.
فقر بهداشت؛ یعنی دختران بخاطر عفونت های پی در پی از مادر شدن محروم می مانند، یعنی تخصیص سالانه حجم زیادی از درآمد روستانشینان و حتی شهروندان به امر درمان، در حالیکه اگر دولت و مسئولان پیشگیری و هزینه کنند بار سنگین بهداشت و سلامت از دوشش برداشته می شود.
در جهان چهارم مسئولان نمی دانند روستاها منبع پیشرفت تولیدات کشاورزی و حتی صنعت یک منطقه را رقم می زنند چرا که مسئولین شهرها در مدیریت مسئولیت هایشان درجا زده اند و به حقوق بگیرانی صرف تبدیل شده اند که شجاعت خواستن مطالبات از پایتخت یا مرکز استان و عمل کردن به وظایف شان را ندارند.
جهان چهارم جایی است که جوانان را به خودباوری و امید تربیت نکردند هنوز تربیت با تنبیه فیزیکی در خانه و مدارس دیکته می شود تلقین شده اند به خواستن همه چیز اما نتوانستن و نرسیدن.
جایی که همگان تشنه به دور هم می چرخند! به جوانان بهاء و حرکتی نمی دهند اما بسیاری از نهادها از کمبود نیروی انسانی گله دارند و عدم پیشرفت را در نبود نیرو و نبود اعتبار می دانند!
قریب به اکثریت جوانانی که در این اجتماع پرورش یافته اند شب زنده داری را برای گذران بطالت عمر خود تجویز کرده اند اما در یاس و ناامیدی، گاه در خانه ها پای گیرنده های ماهواره ای یا در حوالی شهر در پارک ها و گاها در قبرستان ها و نقاط تاریک و دور از عموم شهر به شرب مشروب و استعمال مواد مخدر تا به صبح سر می کنند و روزها را تا غروب آفتاب در خواب به سر می برند.
سحر خیز باش تا کامروآ شوی طنزآمیزتر از همه جا، چرا که سحرگاه شروع خواب تعریف شده است نه شروع پویایی و نشاط و بیداری.
در جامعه ای که بخت و اقبال و جسم جوانانشان به خواب است قطعا مدیران و مسئولینش بیداروار خود را به خواب زده اند و نباید انتظار بیداری شان را داشت.
در جهان چهارم افرادی که تحصیلات زیر دیپلم دارند به اعتیاد روی می آورند و تحصیل کرده ها افسرده و در پی کار.
خانه، ماشین،اشتغال و ازدواج از تجملات عرفی محسوب می شوند و نه فقط ملزومات اولیه زندگی در عصر فعلی.
جهان چهارم جاییست که با وجود صنعتی و سیستماتیک بودن زندگی شهری، نهادهای مسئول سلامت روحی و جسمی شهروندان دست از کار کشیده و زباله های خانوار و جداول فاضلاب را مردم جابجا و تمیز می کنند.
مگر علی (ع) نفرمود: فقر که از پنجره داخل شود، ایمان از در بیرون می شود؟ چه بهتر اگر با توجه به شرایطی کنون مردم که در قهقرای فقر سیر می کنند، توام با توسعه زیرساخت های فرهنگی و عقیدتی، برای برداشتن بار سنگین فقر از شانه های سستشان، گامی برداریم تا در راه تقویت ایمانشان نیز قدمی برداشته باشیم.
جهان چهارم جایی است که گنج را در قرن ۲۱ زیر زمین جستجو می کنند و شب تا صبح را به حفاری های دور شهر می گذرانند شاید تکه ای سنگ و فلز بیابند در رویای زندگی خوب اما خیالی، در حالیکه در منطقه ای هستیم که گنج بروی خاک کهگیلویه است و ما نمی بینیم.
نماینده محترم و دلسوز خبرگان رهبری در استان معتقدند:” ﺑﮑﺎﺭﮔﯿﺮﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺰﻡ ﺟﺪﯼ ﻭ ﺗﻼﺵ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ، راه برون رفت از سرازیری پسرفت منطقه است!”، اما سخن راندن در این زمینه بسیار آسان است تر تا عمل، آیا مسئولان نیز بر همین باورند و پیگیر بوده اند؟ آیا اقدامی انجام داده اند؟ این گونه وسعت دید در در جهان چهارمی به نام کهگیلویه بسیار دور از ذهن است. به راستی این عزم جدی چیست، زیرا ما با این واژه ها در عمل بیگانه ایم؟ و آیا خود حضرتعالی درخواست و مطالبه ای در جهت ریشه کنی فقر مناطق فقیر نشین استان از مقام رهبری داشته اید؟
جهان چهارم جایی است که اکثر قریب به اتفاق مسئولانش بر این باورند که حق کهگیلویه اداء نشده است و عقب گرد هم داشته، اما همین عالی مقامان وقتی بدانند حق کسی یا کسانی پایمال شده و به اصلاح امور و اداء حق نپردازند، جفا کرده اید!
جایی که علم بی ارزش شود و کسب ثروت در سرلوحه و رویای همگان نهادینه شود، دست و پا زدن های بی هدف است چرا که تا فقر آگاهی برطرف نشود کسب ثروت خارج از تصور است چرا که تا بذر علم و آگاهی نریزیم، برداشت ما پوچ از پوچ خواهد بود. پس اگر بهداشت و آموزش صحیح نباشد یک نسل بر فنا می رود.
در جهان چهارم کهگیلویه بدین سان که پیش می رود و پاسخگویی نیست باید تا ظهور منجی عالم بشریت اباصالح المهدی(عج) صبر کرد.
بشارنیوز
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید