آرایش زمین بازی مابین ایران و غرب( البته نه غرب جغرافیایی چراکه در این بازی برخی کشورهای عربی در این جبهه جای گرفته اند) در گذشته پیرامون تهدیدهای نظامی و سیاسی شکل می گرفت در این آرایش نیروهای لشکری و کشوری و به علاوه بخش کمی از مردم تحت تاثیر قرار می گرفتند.
در چینش بازی جدیدی که آمریکا و برخی کشورهای منطقه در راستای فشار بر کشور طراحی کرده اند هشتاد میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهند. لحاظ کردن شدیدترین تحریم ها و تمهیدات برای افزایش چندین برابری آن، نقطه هدف گیری هشتاد میلیون در این آرایش است.
نشانه رفتن جمهوریت نظام توسط آمریکا و اعوان و انصارش برای فشار بیش از پیش و تسلیم کشور، دست گذاشتن بر مهمترین رکن پایداری نظام در این چهار دهه بوده است. بنابراین با آزمایش قدرت و توان کشور در گذشته و با تهدیدهای نظامی، فشارهای سیاسی، شبیخون های فرهنگی این بار انگشت بر مهمترین نقطه جدایی مردم از نظام یعنی فشارهای عظیم تحریمی و اقتصادی گذاشته اند. اگر چه قبلا هم همین تحریم ها و فشارها بوده لکن امروز خط ناامیدی مردم را همزمان با آن در پیش گرفته است. در این شرایط و همگام با خط فشار خارجی، در کشور اما جریانی موازی و هماهنگ با برنامه دشمن در منزوی و تحقیر کردن این رکن مهم و تاثیرگذار نظام یعنی جمهوریت با تعریفهای مختلف آن (ملت، مردم، امت)در حرکت است.
ابتدائا خارج کردن این مهم در تصمیم گیری هاست! این برنامه با اصلاح قانون انتخابات و استانی کردن در حال شکل گرفتن است. یعنی منزوی کردن مردم در شهرهای کوچک با گرفتن حق دخالت در تصمیم گیری صحیح و عقلانی است!؟ عدم تصمیم عقلانی به این سبب که منتخبین ورود به چرخه تصمیم گیری ها دیگر عصاره فضائل ملت یا جمهوریت نیستند بلکه عصاره فضل و کرم زر و زور هستند که نتیجتا خارج شدن اتوماتیک مردم از چرخه تصمیمات مهم کشور را به همراه خواهد داشت. ایده خطرناکی که حتی حس کشوردوستی و ملی گرایی مردم را نشانه گرفته و باعث می شود در شرایط حساس در صحنه بودن، بی تفاوت به این امر خطیر کنار آن بگذرند.
در سطوح پایین تر توهین یک عضو شورای شهر شیراز به مردم که طبق تجربیات گذشته تنها یک تفکر در تحقیر مردم هیچ ابایی ندارد و آن هم سرمایه داری است. نمایش و تصویر تاسف بار آگهی مربوط به اشانتیون یک پراید! گذشته از به تصویر کشیدن شکاف طبقاتی عمیق است حکایت از منزوی کردن و گم شدن مردم در ساختاری معیوب و مصنوعی را دارد که اگر علاجی واقع نگردد تبدیل به روندی طبیعی در نظام مدیریتی کشور می شود.
این دو خط فشار از بیرون و تحقیر از درون، خواه ناخواه در دو مسیر موازی در حرکتند؛ که اگر در خارج کردن بخشی از مدیریت کشور از تفکر حاکم در دولت و زیر مجموعه های آن و درون مجلس، تدبیری اندیشیده نشود، در نهایت به همدیگر متصل خواهند شد. این نقطه مهم و کلیدی است که آمریکا با صرفه جویی در برخی هزینه های خود بلکه با ابزار و هزینه داخلی در صدچندان کردن فشار بر مردم تدارک دیده است.
مصطفی جوزانی
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Leave a Reply