دوئل کامرانی ؛ منطقیان، گُسل در تفکر اصلاح طلبان

این روزها ، درحالی که مردم زیرفشار مشکلات اقتصادی لِه میشوند ، در تامین معیشت خویش ومعاش خانواده درمانده اند، هیئت های عزاداری درسوگ پیشوای شیعیان سیاهپوش و سوگوارهستند، جامعه ی عوام باهمه ی نداری وفقر در تلاش برای آغاز “مِهر”، مهربانی به خرج میدهند ،اما؛ جامعه ی خواص به سراشیب سقوط و انحطاط افتاده اند و همانند تمام سالیان گذشته با سلب آرامش روانی جامعه، برای به دست آوردن مطالباتِ بر زمین مانده شان و حتی انتقام گیری از همدیگر با وقاحت تمام به جدالی فرسایشی دست میزنند که این برخوردها و رفتارهای خواص جامعه، آنان را در چشم عموم و افکار عوام سَبُک و بی ارزش جلوه میدهد.
مردم به پای آرمانها و ارزش های انقلابی و اسلامی شان باصلابت ایستاده اند، سختی هاراتحمل میکنند، با آنکه سفره ی معیشتشان روز به روز ، نامرئی تر میشود اما باز هم بیشتراز عده ای به اصطلاح خواص میفهمند و درک میکنند، باشرافت سکوت کرده و با امیدبه آینده ،آرامش عمومی را حفظ میکنند.. برعکس عوام ؛ این روزها شاهدنابهنجاری ها و خشونت های کلامی ، جبهه گیری های بی اساس و تزریق روحیه ی نفاق در سطح جامعه از سوی برخی خواص خوانده هستیم که علاوه بر روحیه ی مردم؛ به ارزش های نظام و انقلاب نیز خدشه وارد میکنند.
آدم هایی که پشت تریبونها از پایبندی به اصول و اخلاق مداری دم میزنند ، خودشان با بی اخلاقی محض ،در سایه ی دین و به نام ارزش ها ” بی پاگری” میکنند.
قصد نکوهش و یامحکومیت خواص راندارم زیرا آنان با رفتارها و قلم هایشان ، واژه ها و مطالباتشان ماهیت خویش را در انظارعمومی به نمایش گذاشته اند و مردم به عنوان داور وخداوند به عنوان ناظر بر اعمال و کردارشان قضاوت خواهند کرد.
موجِ بداخلاقی های سیاسی از هفته ی پیش در استان به اکران درآمده و اکنون بانمایش منطقیان کامرانی به نمایش های جدیدتری میرسیم.
بعداز حضور احمدی نژاددر بهمئی و جبهه گیری های طیفی و طایفه ای اصولگرایان، اینک اصلاح طلبان استان نیز وارد نزاع شده اند تا آنها که خویش را خواص میخوانند، ماهیتشان برای عوام معلوم گردد و مردم بدانند که باید و باید از اینان تبری بجویند و خودشان برای ساختن آینده ی جامعه دست به انتخابی دیگر بزنند.
احمدی نژاد و احمدی؛ دو گزینه ای هستند که باعث نزاع سیاسیون استان شده اند .
بعد از پناهی ها و مبشری ها، هدایتخواه و طیب خواه و سایراصولگرایانی که هفته ی گذشته ی با ادبیات خشن و متعفن سیاسی برای هم خط ونشان کشیدند تا مردم به ماهیت تفکرات مسولانه ی آنان پی ببرند، اینک نیز منطقیان وکامرانی با ایجاد یک گُسلِ جدید سیاسی، روزهای سیاهی را برای سیاست استان رقم میزنند.
منطقیان و کامرانی، جدالی را آغاز کرده اند که در روزهای آینده شاهد سونامی نوشتارها و گفتارهای طیفی و طایفه ای در رسانه ها و افکارعمومی خواهیم بود.
منطقیان به بهانه ی اولین سال حضوراحمدی بر کرسی استانداری استان، ایشان رابه باد انتقاد گرفته و استاندار را شخصی خودرای و خودبین خوانده ؛ معتقد است که احمدی با تمایز بین افراد باعث انشقاق حامیان دولت در استان شده و دور بودن استاندار ازگفتمان ومشورت ؛ آسیب بزرگی را برپیکره ی اصلاحات استان وارد میکند.
منطقیان در ادامه، بابیان اینکه عملکرد احمدی باعث شده تا روح انگیزه و نشاط کاری درمیان حامیان دولت از بین برود از بی توجهی به فعالان اصلاح طلب گلایه داشته و عملکرد استاندار را غیر قابل قبول میخواند.
آنچه منطقیان بیان کرده را دربوته نقدوقضاوت نمیگذارم زیرا واکنش کامرانی را جوابی میبینم بر تمام ناکامی ها و خشم ها و رنجش های این خواصِ مطالبه گر.
کامرانی به جای نقد و بیان مواضع و دیدگاهش در موردافراد وعقاید آنان؛ به منطقیان میتازد و بابیان اینکه استاندار باتشخیص مدیریت های جزیره ای و محفلی ومبارزه با بدعتی که با روح انسانی و اسلامی و اصلاحی درتضاد است( کنایه به منطقیان و سیطره اش بر مهره چینی ها) دردی بزرگ را مداوا کرده است، عملا به منطقیان حمله ور شده است و تلاش میکند تادر برابر محمود صف آرایی نماید.
منطقیان عملکرداستاندار را غیرقابل قبول میخواند ومعتقداست که رفتار احمدی با اصلاح طلبان باعث دلسردی حامیان دولت شده است اما کامرانی در نقطه ی عکس میبیندو مینویسد: عملکرد استاندارهمسو باسیاست های دولت میباشد.
منطقیان انتصابات استاندار را باعث هدررفت زحمات اصلاح طلبان میخواند وکامرانی معتقداست این انتصابات صدق برهمسویی بارئیس جمهورمیباشد.
منطقیان اخرین توصیه اش رفتن استاندار است تا خیرش به جمع کثیرتری برسد، کامرانی اما ماندن احمدی را چاره میداند!!!!
موارد برای قیاس بسیار است اما واقعیت چیست؟
آیا دعوای منطقیان و کامرانی، نگرانی برای بقای اصلاح طلبی است یا مطالبات شخصی؟
آیا دوئل این دو نفر به سود کهگیلویه است یا به زیان آن؟
ابتدا منطقیان باید بداند که : آنان که باید مطالبه گرباشند مردم هستند نه شما که سهم تان را از هراتفاقی در سبد دارید. مردم باید بخواهند و راضی باشند نه شما که مدیرتان منصوب که نشده بلکه معزول هم شده است.
اما کامرانی:
با نوشتن چندسطر بزرگ نمیشوی زیرا خود شمامحصول همان تفکر جزیره ای و محفل قسم و قرآنی هستی که همه میدانند. شما نیز نه به صدق بلکه به خشم و رنجش از عدم حمایت منطقیان در انتخابات ۹۴ ازشما موضع گرفته ای و قلم میزنی. شما برای جوانان اصلاح طلب درمان نیستی زیرا با چنگ انداختن با برخی از سران اصلاح طلب استان، جایگاه آنان را تصعیف کرده اید. شناخت جامعه از شما به دوسال نمیرسد و هنوز مناظرات شمادر دانشگاههای استان در یادمان هست، بهتر آنکه کسی برای اصلاحات دل بسوزاند که مادر باشد نه دایه.
نه منطقیان و نه کامرانی و نه سایر آقایانی که خود راپدرخوانده ی اصلاحات کهگیلویه میدانند به جوانان کهگیلویه بگوئید که بعد ازحاج بهرام تاجگردون، محصول عملگرایی شما در عرصه ی اجتماعی وسیاسی چه و یا که بوده است؟
سرمایه ی جاودانتان در اصلاح طلبی شهرستان چه بوده است؟
بگذارید اصلاحات نفس بکشد، تغییر کند، رشد کند ..دیگر سرمایه های اصلاحات را قربانی خواهش های نفسانی و مناسبات خانوادگی تان نکنید.
حق تان محفوظ، تلاش هایتان قابل تقدیر اما فصل ، فصل کوچ است. شما منفعت طلبان در جزیره هایتان بمانید و بگذارید پرنده های جوان طیف اصلاحات سیمرغ بشوند.
آقایان منطقیان و کامرانی و…. گندم ری و خرمای بغداد باهم نمیرسند. چای نبات تان راکه میل فرمودید، به همان که دارید قانع باشید و جوانان اصلاح طلب را به مسلخ نفرستید.

یعقوب درویشیان