دعوت به آرامش/ نقدی بر ستار هدایت خواه و منتقدین ایشان

سفر محمود احمدی نژاد و حاشیه هایش به مانند همیشه پررنگ و تامل برانگیز بود.
به تحلیل سفر رییس جمهور سابق و اهداف و چرایی هایش نمی پردازم چرا که مجالی دیگر می طلبد اما در باب حواشی اخیر مخصوصا نقد انتقادات ستار هدایت خواه لازم است نکاتی را یاددآور شوم.
برادر محترمِ جناب سید قدرت الله حسینی شاید بی رحمانه ترین نقد را بر ستار اصولگرایان استان داشته که البته با پاسخ هایی هم مواجه شدند اما اگر همه ی اظهار نظرها و البته سبقه ی هدایت خواه را باهم در نظر بگیریم صحبت های ایشان نه تنها انقلابی و در راستای مواضع درست حزبی که به نوعی مصداق صحبت امام راحل و ( ملاک بودن حال فعلی اشخاص برای قضاوت )است .
اینکه اجتماع پر شمار مردم بهمئی را صرفا علاقه ی بی اندازه به احمدی نژاد بدانیم قطعی نیست و حتی اینکه بخواهیم آن را برای دولت فعلی کنایه آمیز بدانیم هم دور از حقیقت است و حتی آن را کنایه ای به کلیت نظام و یا برعکس نشان از علاقه ی مردم به نظام و کارگزارانش چه حتی فردی چون احمدی نژاد بنامیم هم اصل ماجرا نیست.
هرچه باشد احمدی نژاد با همه ی کاستی هایش در دل توده های مستعضف جایگاهی محکم دارد و این جایگاه به این راحتی ها تضعیف نمی شود .
شاید خشت اول را خود هدایت خواه کج گذاشت حتی اگر تمام نظریاتش را انقلابی و درست بدانیم .
هدایت خواه پیشتر برائتش را رسما از احمدی نژاد اعلام داشته بود و همه کمابیش از نظرات ایشان اطلاع داشتیم پس شایسته بود بجای تخطئه شور مردم ولایتمدار بهمئی سکوت پیشه کرده و اظهار نظر را کمی به تعویق بیاندازد اما عجله ی ایشان باعث واکنش هایی شد که گاهی خارج از دایره ی انصاف و سیاست صورت گرفتند.
نکته ی اساسی این است که هدایت خواه یک اصولگرای مطلق است و به اقتضای آنچه کلیت جریان اصواگرایی کشور تعیین کرده است رفتار می کند پس طبیعی است که اصولگراپنداران استان برای آنکه به هر قیمتی ایشان را سیبل کنند منتظر کجی ولو اندک رفتاری یا کلامی ایشان هستند.
دیگر اینکه باید اذعان کنیم که پرده های اختلافات فروافتاده و معلوم شده است که از هم گسیختگی گسترده ای جریان اصولگرایی استان را تهدید می کند و یا حتی می توان گفت علت شکست های اخیر اصولگرایان البته بخوانید شکست های سنگین ، همین از هم گسیختگی درونی و عدم وحدت رویه است .
شاید می شود اینگونه گفت که همان تفکر سنتی سرحد و گرمسیر در لایه های اصلی جریان اصولگرایی همچنان وجود دارد .
نگارنده ضمن آنکه طرفین را به خویشتن داری دعوت می نماید تاکید می کند که در صورت تداوم این از هم گسیختگی فزاینده هر انتخاباتی در آینده برگزار شود در بخش سیاسی اش اصولگرایان بازنده ی حتمی هستند.