در هفته های اخیر ورود برخی کاندیداهای احتمالی به عرصه انتخابات گچساران و باشت جدی تر شده و درباره آن بحث می شود.
بدون داوری، نام سیدقدرت حسینی به عنوان مهم ترین و خطرآفرین رقیب احتمالی تاجگردون در فضای سیاسی گچساران مطرح است.
حرکات اخیر او و فعالیت تیم تبلیغاتی اش نیز در این بین به حدس سیاسیون مبنی بر بالاگرفتن احتمال ورود سیدقدرت قوت بخشیده است.
درست هنگامی که تاجگردون مشغول پاسخگوئی به خبرنگاران در روز خبرنگار بود آنسوی شهر خانواده مرحوم مهرابی میزبان سیدقدرت برای تسلیت بودند و این نشان دهنده درک کمپین حسینی از پاشنه آشیل های احتمالی تاجگردون و سپس حمله به آنهاست.
رایزنی فشرده با ستار هدایتخواه در موضوع دانشگاه آزاد و سخنرانی خاص در مراسم مرحوم کرامت حسنی(که نشان دهنده شجاعت سیدقدرت در برخورد با موضوعات خاص بود) از عزم این جریان برای بازگشت به عرصه خبر می دهد.
آنها در هر عرصه ای که این روزها ذهن تاجگردون را مشغول کرده برای ورود پرقدرت تردید به خود راه نمی دهند.
اما چرا سیدقدرت تا این حد برای اصولگرایان جذابیت دارد؟
سخت است فقط علائق شخصی را عامل گرایش مجدد اصولگرایان به سیدقدرت بنامیم. سیدقدرت با وجود احتمال شکست، هیچگاه به سیاست گرایش به مخالف رو نیاورد و اگرچه این سیاست به شکست او منجر شد ولی تا آخرین لحظه، به جلب اعتماد هوادارانش و کسب ذخیره برای روز مبادا پرادخت.
او از این طریق هوادارانش و احتمالا بریدگان از دیگر کمپین ها را به آینده سیاسی شان امیدوار کرده است.
اما مهم ترین دلیل گرایش راست ها به سیدقدرت می تواند اشتراک بی بدیل رای سیدقدرت و تاجگردون باشد و چه بسا راست ها را به طمع انداخته تا از این طریق مرد شکست ناپذیر چپ ها را پس از هشت سال به زانو درآورند. آنها گزینه های مختلف مانند زینل زاده، پاکدل، زراعت کیش و… را در رزرو لیست خود نگاه داشته اند. این می تواند درسی باشد که آنها از تمرکزشان بر روی فولادی در انتخابات پیشین گرفته اند.
او از طرفی تنها فردی است که موفق به شکست قدرتمندترین مرد گچساران و باشت در نیم قرن اخیر شده است.
ارتباط نزدیک و تبارشناسی کم نظیر سیدقدرت هم آن چیزی است که او را متمایز از رقبایش کرده است.
تا اینجا و روی کاغذ در محاسبات راست ها احتمالا او می تواند به مرد رویاهای شان بدل شود اما این همه ماجرا نیست.
سیدقدرت تا پایان دوره احتمالی نمایندگی اش ۷۰ ساله است و احتمالا باید بخشی از قدرت سیاسی اش را در طول دوره، به نزدیکانش تفویض نماید و این همان چیزی است که این روزها باعث افزایش انتقادات به تاجگردون شده است.
سیدقدرت می داند که آخرین شانسش برای تثبیت و بقا در تاریخ سیاسی گچساران و بویژه باشت است بنابراین از همه حربه ها برای پیروزی استفاده خواهد کرد و از لحاظ روانی این کار را برای کمپین او سخت تر خواهد نمود.
علاوه بر این رقبای درون حزبی نیز او را آزار خواهند داد که نمی شود به راحتی از آنها چشم پوشید.
سیدقدرت احتمالا فقط می تواند به پایگاه اجتماعی پیشین خود خوشبین باشد و علاوه بر آن به سرخوردگانی از حامیان تاجگردون در باوی و بویراحمد.
برخی البته عملکرد سیدقدرت در دوران مجلسش را از عوامل رویگردانی اجتماعی از او می دانند.
او به صورت جدی در جذب آرای طبقه متوسط، پایگاه های اجتماعی دارای سوابق شهرنشینی گچساران، اقلیت های گچساران و قشقائی های حوزه انتخابیه مشکل دارد و این رای کمی نیست و این همان چیزی است که تاجگردون می تواند کماکان روی آن حساب نماید.
زینل زاده رقیب دیگر تاجگردون و احتمالاسیدقدرت که این روزها به شدت روی پایگاه اجتماعی خود، بخش گچسارانی طوایف، بخشی از اصولگرایان و مهم تر از همه قشقائی ها کار می کند فعلا رقیب چپ است‌ ولی برخی اعتقاد دارند با نزدیکی به انتخابات او به استخوانی در گلوی راست تبدیل خواهد شد.
آنها می گویند زینل زاده به تدریج پاشنه آشیل سیدقدرت خواهد شد. اگرچه به نظر می رسد زینل زاده از چنان انگیزه ای برای به زانو درآوردن تاجگردون برخوردار است که حاضر به هر ایثاری باشد.
تا کنون البته سیدقدرت توانسته کاندیدای اول راست ها نام بگیرد ولی همه می دانند برای پیروزی او باید یک قشقائی قدرتمند را به عرصه بیاورد و او را در عرصه نگاه دارد.
بازی سیاسی ویژه ای که قشقائی ها هنوز به آن تن نداده اند. آنها برای ‌پیوستن به متحدین راست، تضمین های عملی می خواهند.
آنها به زعم خود نمی خواهند بدون وعده های حقیقی، همه تخم مرغ های شان را در یک سبد واریز نمایند.
یوسف باقری کاندیدای محتمل قشقائی و کلیت نظام سیاسی آنها، کماکان رسانه ها، هواداران و حتی رقبایشان را در خلا استراتژیک نگاه داشته است.
باقری احتمالا اجتماعی ترین کاندیدای فعلی ترک ها بوده که نمی خواهد قالیباف اصولگرایان شود. به زعم هوادارانش او می خواهد رقیب تاجگردون باشد نه سوپاپ اطمینان یا لیدر رقبای او و از جمله سیدقدرت.
سیدقدرت فقط زمانی می تواند به رای قشقائی خوشبین باشد که ترک های مخالف تاجگردون بتوانند سیاست “هرکس جز تاجگردون” را بین بدنه اجتماعی شان نهادینه نمایند. امری که با واقعیات سیاسی و اجتماعی کنونی گچساران، امری بعید به نظر می رسد.
نارضایتی تدریجی هواداران تاجگردون به دلیل از عملکرد او و حلقه تنگ پیرامونش، اعطای امتیازات به صورت نامتوازن، نارضایتی طوایف و احزاب، ورود غیرضروری او به برخی عرصه های رسانه ای پرهزینه و کم فایده و به زعم منتقدین، نظام فشل اداری اش در کنار موضوعات اجتماعی غیرقابل مهار، جناح راست گچساران را امیدوار به بازگشت به عرصه کرده است.
در آنسو ولی تاجگردون هم ابزار خاص خود را داراست. عملکرد کم نظیر عمرانی، پیروزی اجتماعی در رقابت با دیگر رقبایش در استان، بالابردن اعتماد به نفس اجتماعی و سیاسی شهروندانش، کاریزمای قدرتمند، گشت مداوم در حوزه انتخابیه، روحیه بالا و توان صرف انرژی برای کنترل پروژه ها در کنار نیاز تیم مدیریتی اش به ماندن او در عرصه همه آن چیزهائی است که در کنار توانائی ها و انگیزه های کمپین سیدقدرت، می تواند به انتخاباتی پرهیجان در زمستان ۹۸ کمک نماید.