این ادعا در حد شعار باقی می ماند

هم اکنون شش شهر استان کهکیلویه و بویراحمد دارای تنش آبی هستند و به بیش از ۱۰۰ روستا با تانکر به صورت سیار آبرسانی می شود  ” . این ها صحبت های کیانی پور رییس اتاق بازرگانی ، صنایع و معادن استان در گفتگو با خبرنگار تسنیم است . این روزها قطعی های مکرر آب در بسیاری از روستاها و بعضی مناطق شهری استان به خبرهای ثابت خبرگزاری ها و صدا و سیمای استان تبدیل شده است .

هشدار ها به اوج خود رسیده است ، کشاورزی مردم به پایین ترین حد خود در چند سال اخیر رسیده است ، تامین آب شرب مردم بعضا با مشکل مواجه می شود ؛ همه شواهد حاکی از یک بحران بزرگ است ” بحران بی آبی ” .

حال در این شرایط مجوزهایی عجیب صادر می شود : مجوز احداث پتروشیمی بویر احمد در شرایطی که مسئولین محترم استان مردم را از کشت برنج و .. به علت کمبود آب  بر حذر می دارند مجوز طرح هایی نظیر پتروشیمی که به مراتب از توجیه اقتصادی کمتری برای مردم برخوردار است با چه توجیهی صادر می شود ؟ ادعا می شود حجم آب مصرفی شان زیاد نیست و با تکنولوژی های خارجی مصرف آب پتروشیمی را به نصف می رسانند .

قطع به یقین این پتروشیمی هم همانند پتروشیمی های دیگری که در نقاط مختلف کشور با طرح این ادعا شروع به کار کردند به سبب مسائل مختلف فنی و سیاسی آن هم در شرایط سخت فعلی که شرکت های خارجی  یکی پس از دیگری کشور را ترک می کنند ، به بن بست خواهند خورد و این ادعا در حد شعار باقی می ماند !! و باز ما می مانیم و راه اشتباهی که باید به ناچار برویم .

قبول کنیم همانطور که در میزگرد بررسی پتروشیمی بویر احمد در سازمان بسیج دانشجویی استان بیان شد شرکت UOP یک شرکت امریکایی -اروپایی است، الان با بازگشت احتمالی مجدد تحریم‌ها اگر این شرکت لاینس مذکور را در اختیار ما قرار ندهد، پتروشیمی دنا مجبور خواهد شد همین تکنولوژی را از سایر لیسانس‌ها خصوصا چینی‌ها تامین کند و آن زمان احتمال اینکه نتوان پساب پتروشیمی را به صورت کامل تصفیه کرد وجود دارد .

همه ما می بینیم در چند سال اخیر دبی آب رودخانه بشار به صورت غیر قابل باوری کاهش پیدا کرده است و حتی بعضا کشاورزی های مردم تعطیل شده است . آمار رسمی کاهش دبی رودخانه بشار را در سالیان اخیر نشان می دهد به طوری که دبی رودخانه بشار در سال ۹۲ از مقدار ۱۰.۱۸ به مقدار ۸.۱۱ در سال ۹۵ رسیده است و آنطور که شواهد نشان می دهد این کاهش دبی قطعا در سال های آینده ادامه دار خواهد بود و چه بسار روزی این رودخانه خشک شود .

بنابراین حتی اگر به عنوان فرضی تقریبا محال بپذیریم که تکنولوژی کاهش مصرف آب پتروشیمی آورده شود هیچ تضمینی وجود ندارد که در سال های ساخت و ساز و راه اندازی پتروشیمی آب این رودخانه آنقدر کم نشود که امکان برداشت از نباشد ؟ این چه ادعای عجیبی است که در طرح محیط زیستی ای که مجریان طرح خود آن را تهیه کرده اند و نه یک نهاد مستقل ! گفته می شود ” این طرح هیچ نقطه منفی از جهت محیط زیستی ندارد ” .  چرا به پیامدهای بلند مدت این طرح در مواجه با بحران کم آبی ( شما بخوانید بحران بی آبی !! ) توجهی نمی شود ؟؟

امروزه این حقیقت علمی که احداث پتروشیمی در شهرهای خشک و کم‌آب کشور نظیر اصفهان، اراک، بجنورد و تبریز به بحران کم‌آبی این استان‌ها بیشتر دامن زده است و  برای اکثر کارشناسان و سیاستگذاران کشور پذیرفته شده است و اخیرا در برخی اسناد بالادستی نظام نیز بر توسعه صنعت پتروشیمی در سواحل جنوبی کشور تاکید شده است. بنابراین پیشنهاد این است که در احداث پتروشیمی در منطقه سقاوه تجدید نظر شود تا روزی شاهد پیامدهای غیر قابل جبران محیط زیستی  آن نباشیم .

تاریخ این روزها را فراموش نخواهد کرد  ، قطعا مردم این استان چشم به تصمیم الان مسئولین استان دارد و قضاوت خواهند کردند امضاهای سفارش شده ای را که پای مجوزهایی رفته است که منافع مردم در آن فراموش شده است .