گزارشی از وضعیت زندگی در روستای” چال شاهین” /اینجا آخر دنیاست +تصاویر

زمانی قلم از نوشتن خیلی از مسائل در ارتباط با چیزی هایی که می بینیم شرمنده می شود از دیدن تصاویری که تصورش نیز برای انسان ها ممکن نیست.

به گزارش ۱۹ آبان طبق آمار ۱۱ درصد از منابع آب در دسترس ایران متعلق به استان کهگیلویه و بویراحمد است استانی با ذخایر آبی و نفتی فراوان اما از کمترین امکانات رفاهی و معیشتی محروم است.
همین چند روز پیش بود که همراه نماینده بویراحمد و دنا برای کلنگ زنی پروژه راههای روستایی راهی لوداب شدیم که در بدو ورود سر صدای دو پیرمرد توجهمان را به خود جلب کرد.

آنها از روستای چال شاهین چین بخش لوداب و از توابع شهرستان بویراحمد آمده بودند که ادعا می کردند به فاصله ۷ کیلومتری قرار دارد خودشان را به آنجا رسانده بودند تا از نداشته ها و داشته های خودشان به مسئولین بگویند نداشته هایشان را که می گفتند مثنوی هفتاد کاغذ نیاز بود و از خبرنگاران عاجزانه می خواستنذ که صدای شان را به گوش مسئولان برسانیم، اما وقتی از داشته هایشان گفتند خیلی زود تمام شد یک مدرسه ابتدایی و برق خدمات ارائه شده به مردم این روستا بود.
با توجه به ادعای شان مبنی بر فاصله ۷ کیلومتری به خواسته هایشان برای سرکشی به روستای شان خیلی مقاومت نکردیم و همراه با یک پاترول ۴ درب قدیمی سفید رنگ عازم شدیم .
خیلی طول نمی کشد تا آسفالت جاده به انتها برسد و آغاز حرکت در یک جاده خاکی که عرض آن در خوشبینانه ترین حالت به ۲ متر می رسید شکل گیرد از راننده می پرسم جاده که شلوغ می شود به مشکل بر نمی خوردید که به جواب جالبی می رسم.
-آقا کل این روستای ۷۰ خانواری همین یک ماشین را دارد ،البته هرزگاهی به جز یک وانت نیسان که مایحتاج عمومی مردم را می آورد و با گندم و جو معاوضه می کند و هیچ خودروی حاضر نیست به روستای ما تردد کند.

روی داشبورد جلویی ماشین چند بسته تخم مرغ در وزن های مختلف چشم نوازی می کنند از راننده می پرسم این همه تخم مرغ را مصرف می کنی راننده می گوید :این ها سفارش اهالی روستاست که پول می دهند و من خارج از روستا برایشان تهیه می کنم آخه در روستای ما هیچ مغازه ای وجود ندارد.
راننده انگار چیزی بادش میاید،آه سردی می کشد: همین زمستان سال قبل پدرم به یک بیماری مبتلا شد به دلیل صعب العبور بودن جاده امکان انتقالش به درمانگاه وجود نداشت و از دست ما هیچ کاری بر نمی آمد تا اینکه بعد از دو روز فوت کرد.
فرد میانسالی که پشت سر من کنار همکار خانم خبرنگار من نشسته است می گوید : این جاده مشکلات زیادی برای ما درست کرده است طوریکه همین دو سال قبل دانش آموزی که تو استان رتبه اول را در مقطع ابتدایی کسب کرده بود بعد از پایان دوران ابتدایی به دلیل نبودن جاده مناسب و نبودن مدرسه راهنمایی دیگر قادر به ادامه تحصیل نبود و الان همراه پدرش کشاورزی می کند .

مسیر ۷ کیلومتری تا روستای چال شاهین به دلیل صعب العبور بودن بیشتر از یک ساعت طول می کشد اولین چیزی که نظرمان را به خودش جلب می کند حمل ظرف های آب با الاغ توسط یک پسر بچه ده تا دوازده ساله که سر خوش از تهیه آب راهی منزل می شود.

در بین راه وانت نیسانی را می بینیم که یک خانم با آوردن یک حلب جو، یک کله قند تحویل می گیرد و او نیز سر خوش و خندان راهی خانه می شود.
وقتی به سرچشمه آب روستا می رسیم به صفوف بهم فشرده و طولانی بر می خوریم و زنانی و مردانی را می بینیم که منتظرند تا نوبت برداشتن آب مصرفی شان برسد.

خانم مسنی همراه با نوه اش برای ما از سختی های زندگی در این روستا می گوید و همانند همه بیشترین نگرانی اش نداشتن آب و جاده است که البته نبود شغل مناسب برای مردان و پسران نیز عذابشان می دهد .
گلبانو ۶۲ ساله است و می گوید: روزانه حداقل ۵ تا ۶ ساعت وقت ما برای برداشتن چند ظرف کوچک آب اینجا تلف می شود تازه الان فشار آب سرچشمه خوب است بعضی روزها ساعت ها طول می کشد تا بتوانیم فقط دو ظرف پر کنیم.

وی در ادامه می گوید: شرکت آب و فاضلاب روستایی قادر به لوله کشی آب برای روستای ما نیست و هرزگاهی مبلغ ۵۰ هزار تومان برای یک تانکر آب به حساب شرکت آب و فاضلاب واریز می کنیم و این تانکر برای مصرف دو روزمان کفایت می دهد تا همین سال قبل ۲۰ هزار تومان واریز می کردیم اما امسال ۵۰ هزار تومان می گیرند.

همانند اغلب نقاط ایران نداشتن شغل مناسب ، اهالی این روستا را عذاب می دهد شغل اغلب اهالی روستای چال شاهین، کشت جو و گندم دیم است و از درامدشان که می پرسم متوجه می شوم میانگین درامد هر خانواده این روستای ۷۰ خانواری سالیانه حدود ۴ میلیون تومان است که ناخودآگاه فیش حقوقی مدیر عامل فلان بانک ذهن مرا مشغول می کند و با یک حساب سر انگشتی متوجه می شوم که حقوق سالیانه ۷۰ خانوار با حقوق ماهیانه یک مدیر عامل برابری می کند.
دو خانم ۳۰ تا ۳۵ ساله سر نوبت آب درگیری لفظی شدیدی با هم دارند بی خیالشان می شویم اما در راه برگشتن به یک خانم با ظرف خالی در دست و بچه ای بر پشت که دوان دوان سعی می کند خود را به سرچشمه برساند بر می خوریم ،آمنه ۳۳ ساله به همراه کودک ۳ ساله اش سلام و علیک میکند و ما نیز از وضعیت زندگی اش می پرسیم.

-آمنه حتی سواد خواندن و نوشتن ندارد و شوهرش کارگر است با درامد ماهیانه حدود ۵۰۰ هزار تومان اما می گوید :سال قبل شوهرش را برای بریدن چند درخت جنگلی و تهیه هیزم برای سوخت، ۷۰۰ هزار تومان جریمه کرده اند و آنها برای پرداخت همین ۷۰۰ هزار تومان مانده اند.

سکانس پایانی بازدید ما از روستای چال شاهین دیدار از وضعیت زندگی یک خانواده ۸ نفره است ،خانه ای محقر با لوازم ناچیز که همه زندگی و دارایی این خانواده ۸ نفره است ،می توان به جرات گفت کل زندگی این خانواده ارزش ۴ میلیون تومان ندارد و ما نیز اجازه پذیرایی از خودمان را نمی دهیم و برای برگشت آماده می شویم.
راستی یک حسن بزرگ این روستا دارد و اینکه به دلیل درآمد اندک و عدم دسترسی، هیچ یک از اهالی این روستا به مواد مخدر و حتی دخانیات روی نیاورده اند.
هنگام بازگشت به یاسوج بیش از آنکه فکر کنم سهم همه مردم این روستا از درآمدهای این کشور نفت خیز چقدر است! به این فکر می کنم که زودتر به خانه و حمام برسم و غبار حاصل از یک ساعت سکونت در این روستا که روی بدنم نشسته است را از تنم دور کنم .خبرآنلاین-صادق الهی نژاد