وضعیت اسفبار کارگران در کهگیلویه و بویراحمد

نیمه‌شب اولین روز خرداد، انفجار و شعله‌ور شدن زبانه‌های آتش در کارخانه فولاد بویراحمد موجب سوختگی برخی از کارگران این کارخانه شد.

در این حادثه تلخ 9 نفر مصدوم شدند که پس از دو روز از حادثه 2 نفر از این کارگران جان باختند و حال 4 کارگر دیگر هم مساعد نیست و سوختگی بالای 70 درصد دارند.

اما آنچه که این حادثه را تلخ تر کرد بی توجهی و ضعف مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد قبل و بعد از حادثه بود.

علیرغم اینکه این کارگران بیش از 8 ماه حقوق نگرفته بودند بدون کمترین تجهیزات ایمنی در این کارخانه مشغول به کار بودند و بارها اعتراض آنها در مقابل فرمانداری شهرستان بویراحمد و استانداری صدایشان را به هیچ جایی نرساند.

پس از حادثه نیز تنها یک نشست در ستاد مدیریت بحران برگزار شد و مشخص نشد سود برگزاری این جلسه چه بود.

با گذشت 5 روز از این حادثه تلخ هیچ خبری از مسئولان کشوری نشد و مسئولان استانی نیز نه تنها برای رساندن صدای مظلومیت این کارگران به مسئولان بالادستی کاری نکردند بلکه حتی حرکتی از خود نشان ندادند و ترجیح دادند در مرگ این عزیزان سکوت کنند.

نه پیام تسلیت، نه دیدار و نه خبری از کمک به حادثه دیدگان نشد تا دل آزرده مردم بیش از آنچه از حادثه به درد آمده از بی توجهی و بی مسئولیتی مسئولان بیازارد.

در پی حادثه معدن یورت رئیس کل بیمه مرکزی دستور داد تا به ۴۰ نفر از کارگران معدن آزادشهر، دیه ۲۱۰ میلیون تومانی پرداخت شود.

موضوع به اینجا ختم نشد و حتی رئیس جمهور هم به محل معدن یورت رفت و در جمع آنها گفت: مجرمین این حادثه باید به اشد مجازات محکوم شوند و نقصان مالی جبران شود. ما نسبت به جان شما مسئول هستیم و این موضوع را تا آخر پیگیری خواهیم کرد.. من در جلسه ای که با خانواده این عزیزان بودم به وزیر کار دستور دادم تک تک زندگی کارگران و وضع بیمه آنان بررسی شود. آقای ربیعی مثل شما کارگر است و دستور دادم که پس از پیگیری این حادثه گزارش کامل ارایه دهد. به وزیر مسکن نیز دستور دادم که مشکل مسکن را برطرف کنم و به استاندار نیز دستور دادم که به منزل خانواده های آنها برود و مشکلات آنها را رفع کنند.

چه تفاوتی میان کارگران کهگیلویه و بویراحمدی و سایر نقاط کشور است؟

طی این چند روز مکررا برای مردم استان کهگیلویه و بویراحمد و بخصوص خانواده های داغدیده این سوال پیش می آید که مگر جان انسان ها برای مسئولان هم تفاوت دارد که در پی حوادث تلخ مشابه همچون معدن یورت و پلاسکو که اتفاقا متولی هر دوی آنها هم بخش های غیردولتی بودند، مسئولان دولتی چه توجهی از خود نشان دادند.

شاید پاسخ به این سوال ناتوانی مسئولان استانداری، فرمانداری و اداره کل کار باشد  که نه تنها خود به وظایف مدیریتی و مسئولیت های انسانی خود در قبال این مساله توجه نکردند و در جلب توجه مسئولان کشوری نیز ناکام بودند.

قراردادن تسهیلات میلیاردی استان محروم کهگیلویه و بویراحمد در اختیار افرادی که کمترین تعهدی در قبال کارگران خود قائل نیستند و بجز بدهی این تسهیلات رزومه ای ندارند نشانی دیگر از ناکارآمدی مسئولان در استان کهگیلویه و بویراحمد است.

وضعیت کارگران در کهگیلویه و بویراحمد بغرنج است

واقعیت تلخ تر اینست که وضعیت کارگران در استان کهگیلویه و بویراحمد وخیم است و اخراج 200 کارگر سد چم شیر و تجمعات روزانه و بی ثمر آنها در مقابل فرمانداری گچساران نیز نمونه ای از این اتفاق است.

البته در استانی که اداره کل کار آن بر اساس شاخص های وزارتخانه متبوع با اختلاف در رتبه آخر عملکرد قرار می گیرد و مسئولان ارشد در این باره سکوت می کنند، بروز چنین وضعیت بیکاری، اخراج کارگران و حتی مرگ آنها هم باید طبیعی بنظر برسد.

همیشه گفته می شد ای کاش مسئولان پیش از بروز حادثه چاره اندیشی می کردند اما در مورد کارخانه فولاد بویراحمد حتی پس از حادثه هم خبری از نیست.

در استانی که وضعیت بیکاری سرسام آور است و وضع همان کسانی هم که به کارگری مشغول هستند بغرنج است، اینکه مسئولان به پیام تسلیت خود را متقاعد کند، سند ناکارامدی خود را به نمایش می گذارند و مقصر چنین حوادث و شرایطی را با زبان بی زبانی معرفی می کنند.