شاید بعد از مذهب و دین واحد؛ مهمترین امر در ایجاد و تقویت روحیه همبستگی ملی برگزیدن نام جامع و مانع ایران برای همه اقوامی است که در ذیل این نشان ضمن حفظ اصالت فرهنگی و رسومات محلی زندگی میکنند و نیز بخود می بالند و در اینکه کدام یک اصالتش به این واژه نزدیکتر است رقابت نیز دارند.مثلا اگر از یک هم وطن در خارج سوال شود کجایی هستید؟ از لر،فارس، ترک و ترکمن به جای اینکه بگوید لر یا ترکمن؛ فورا می گوید ایرانی هستم.که البته این نشان از شکل گیری فرایند دولت ملت در یک جامعه است که از شاخصه های تشکیل قلمرو جغرافیایی و انسانی یعنی کشور است.
بنا براین این نام چنان اثری دارد که می تواند هویت ملی را رقم بزند.البته دین نیز به عنوان نخ تسبیح پراکندگی اقوام مختلف را به همدیگر گره میزند تا جامعه انسانی را دارای آرمان و هدف مشترک برای طی مسیر پیش روی خود نماید و امتزاج این دو امر همبستگی کلی یک ملت را به شکل بسیار جدی بالا می برد.
نام استان ما نیز چنین وضعیتی دارد. جدای از این مساله که سنگینی و طولانی بودن نام فعلی است این نام برای استانی که دارای اقوام مختلف و شهرستانهای مختلف با نام های متفاوت است نمی تواند همبستگی لازم را ایفا کند و تجربه نشان داده است افراد را در معرفی هویت خود نمی تواند یاری نماید.
مثلا اگر از یک گچسارانی، بهمیی، لنده ای و… سوال شود هویت تو و نقش تو در این نام در چه جایگاهی قرار دارد پاسخی نخواهد داشت. وحتی در معرفی خود در سایر استانها و در پاسخ به این پرسش که اهل کجایید؟ جواب خواهند داد که مثلا یاسوجی هستم، یا گچسارانی و کمتر کسی میگوید کهگیلویه و بویراحمدی هستم چرا که استان به دو شق کهگیلویه و بویراحمد و به تبع همین نام به سردسیر و گرمسیر تقسیم شده و اثرات مخرب فرهنگی درپی داشته است.
این مهم تا جایی است که حتی در برگزیدن مدیران چه درست یا نادرست در بین مردم متداول است که مدیریت استان سردسیری و یا گرمسیری است تا جایی که امروزه شاهد این مساله هستیم که در مقابل نام کهگیلویه بزرگ حرف از بویر احمد بزرگ به میان آمده است و این خود به خوبی بیان گر اثرات منفی نام فعلی استان در برگزیدن هویت مشترک و احساس تعلق همگان به آن است.
بنابراین آنچه علت تغییر نام استان را به ذهن متبادر می سازد ضمن ضرورت بر طرف کردن شکاف فرهنگی، سیاسی و اجتماعی، آن است که این نام نمیتواند بیانگر نماد و روح کلی اقوام ساکن این پهنه جغرافیایی باشد و مردم بسیاری نیز خود را با این نام معرفی نمیکنند؛ چراکه نتوانسته روح واحدی را بر خرده فرهنگ های مختلف حاکم سازد و همچنان که ذکر شد موجب رقابت ها و تنش های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیز گردیده است که ضرورت تغییر آن را دوچندان میکند.
امید است که این اتفاق به بهترین شکل ممکن اتفاق بیفتند و شاید بهترین نام که بتواند جامعیت همه اقوام ساکن و شهرستانهای موجود با نام مختلف را دربر گیرد “زاگرس” باشد.
چرا که همانند البرز می تواند اولا یک نماد باشد ثانیا کوتاه و مختصر است و ثالثا منطقه ی جغرافیایی مورد نظر نیز در جوار همین دیواره ی طبیعی رشته کوه های زاگرس است؛ ضمن اینکه که بخشی زیادی از جامعه دانشگاهی و مردم استان با این تغییر موافق هستند با توجه به شباهت فرهنگی و اجتماعی زاگرس نشینان این نام منعکس کننده رسومات و آداب زندگی سنتی و ایلیاتی استان ما نیز هست و از همه مهمتر خرده فرهنگ های موجود و اثرات منفی ممکن را در ذیل خود هضم کرده، همبستگی را تقویت و استانی فکر کردن و عمل کردن را پوشش دهد.
مهدی درویش نسب
زاگرس عالی است