چرا احمدی نژاد نیامد؟

انتخابات ۹۶ دوازدهمین حضور و مشارکت مردمی برای تعیین ریاست قوه مجریه جمهوری اسلامی در پیش است که با توجه به شرایط جهانی، منطقه ای و داخلی بسیار مورد توجه واقع گردیده و از هم اکنون بر این مبنا که چه کسانی کاندیدا می شوندو چه جریان و تفکری دارای اقبال عمومی است ،یکی از پرسش انگیز ترین سوژه های است که افکار عمومی داخل و خارج از کشور را به خود مشغول داشته و پرسش های متعددی را برانگیخته است .

 بعد از برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی حال و هوای کشور به سوی فعالیت های انتخاباتی و سیاسی و تحریکات جدید دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری سابق کشیده شدو در بسیاری از نقاط کشور حرکت های سونامی گونه مردمی در دعوت و استقبال از ایشان پدید آمده و عملا ایشان در قامت یک کاندیدا معرفی شد.به خصوص که با گفتمان و جریان سازی انقلابی و تبیین مبانی اندیشه ای حضرت امام راحل و مقام معظم رهبری برای تحرک این دوره جدید وارد این عرصه شد.

 در این مقطع زمانی چگونگی توجه نیروی های انقلابی با توجه به بروز آثاری از رفاه طلبی و آرمان گریزی و اقدامات اشرافی گرایانه و تمایلات تسلیم طلبانه در برابر قدرت های بزرگ در ساختار سیاسی کشور بسیار مورد توجه و دغدغه می باشد و تقابل فیزیکی ، فرهنگی و سیاسی جریان ساز شکار در برابر جریان انقلابی در عرصه رفتارهای اجتماعی نگرانی های بسیار برای عناصر آرمانگرای انقلابی به وجود آورده، زیرا نیروهای انقلابی تاکنون بیشتر به عزت نفس اندیشیده اند و حفظ ارزشها را همانند گوهری گرانبها تلقی کرده که لازم می دارد در ترویج آنها هوشمندی و کیاست به خرج دهند،به حفظ آنها فکر کنند تا ترویج گسترده در هر زمان و مکان بدین وسیله است که ورود دکتر احمدی نژاد برای دو جریان شناخته شده سیاسی کشور (اصلاحطلب واصولگرا)هم فرصت محور بوده و هم تهدید.

 احمدی نژاد نمی خواست و نمی توانست در زمین قالب های سیاسی تعریف شده مذکور بازی انتخاباتی داشته باشد و در صدد بود تا از فضای خالی این جناح ها و جریانات و با تکیه برتوده های محروم و عامه محروم و لایه های انقلابی و ارززشی عرض اندام نماید.با نشان دادن ناکارآمدی دولت مستقر و برحذر بودن از جریانات معامله گر سیاسی در پی بازآفرینی گفتمان مقابله با فساد و تبرئه خود از برخی رفتارهای اطرافیان بود که دارای محکومیت های قضایی بودندو لذا در قامت گفتمان فقر و غنی و حمایت از محرومان و توجه ویژه به گفتمان های مقاومت و استکبار ستیزی و تاکید براقتدار هسته ای در حال تبدیل شدن به یک قطب سیاسی بود،که همزمان می توانستد خطر افزایش همگرایی جریانات مقابل نظام را شکل دهد(تبدیل فرصت به تهدید)

 افزایش سطح خواسته ها و توقعات لایه های متعدد اجتماعی از حاکمیت و بدنبال آن افزایش مطالبات اجتماعی و فرهنگی می تواند فرآیند قطبی ناسازگار با نظام را به تعارض های حاکمیتی بکشاند که پیامد آن وضعیت دو قطبی با هر نتیجه ای از انتخابات آسیب جدی به اعتبار ،اقتدار، مشروعیت و مقبولیت نظام ایجاد می نمود.

 براساس بسیاری از تحلیل های ارائه شده پیرامون انتخابات ۹۶ که با تیزبینی ، روشنگری و اشراف مقام معظم رهبری رصد می شد و می شود، سناریوی مفصلی برای ایران و انتخابات ۹۶ نوشته شده بود که دو قطبی نمودن فضای سیاسی در حقیقت بازی در زمین دشمنان و کمک به اجرای سناریوی مذکرو می باشد.

 دو قطبی نمودن در اصل تبدیل اختلافات ، تعارضات ، رفتارها و رقابت های سیاسی – حزبی – جناحی است که به حذف طرف مقابل می انجامد که در این بستر شرایط سوءرفتار ،سوءظن و اعمال خشونت و ایجاد هیجانات وتنش های سیاسی و عمیق در جامعه پیش می آید و به حالتی می انجامد که اصطلاحا آنتاگونیسم گفته می شوند و این حرکت با تکثر سیاسی موسوم به پلورالیسم متفاوت می شود، زیرا پولورالیسم( تکثر سیاسی) دوقطبی شدن (پولاریزاسیون) به یکی معنا نبوده و می توان با بستر مساعد و مناسب و شرایط منطقی فضای رقابت های سیاسی را در چارچوب قانون  سیاسی(تکثر سیاسی پلورالیسم)به رسمیت شناخت و از ایجاد شرایط سخت دوقطبی شدن (پولاریزاسیون )و نفی تکثر سیاسی دوری نمود و حال دور اندیشی زعیم عالیقدر انقلاب اسلامی نفی تکثر سیاسی نبوده بلکه با دور اندیشی یکی از برادران مومن را در قالب نصایح (النصیحه الائمه) از ورود به شرایط دو قطبی شدن جامعه بازداشت تا هم نشان دهد که خیر خواه اوست و هم مدیریت توانتمند خود را به رخ جهانیان بکشاند و هم سناریوی دشمنان خارجی و واماندگان داخلی را به هم بریزد و بدین طریق:

 *جبهه ساز شکار و هماهنگ با دشمنان انقلاب اسلامی را خلع سلاح نمود (از هر گونه بهانه جویی،اغتشاشگری ؛فتنه انگیزی و تردیدهای  احتمالی )

*جریان شفاف و زلال و انقلابی مومن و وفادار انقلاب اسلامی را مدیریت پدرانه نمود.

*بهانه ها و انتقادات دورن جریانی را از همه عناصر دلسوز و پاک نهاد و سلیم النفس که همچنان ولایتمدارانه پیگیر امور جریان انقلابی هستندرا دور نمود تا همدلی و هماهنگی بیشتر را پدید آورند.

*دولت و دولت مردان را از شروع زودهنگام انتخابات بازداشتند و هر بهانه ای را از تشکیل اجتماعات مردمی در مسیر تبیین گفتمان انقلاب اسلامی از آنها سلب نمودند.

*اقتدار و جدیت برای رهبری شجاعانه انقلاب اسلامی را به تصویر کشاندند(یعنی برای حفظ مبانی و اصول انقلاب اسلامی برادر مومن خود را هم از نصیحت دریغ نداشتند)

 دکتر محمود احمدی نژاد با وجودی که در ۴سال اخیر با تخریب و توهین و انواع اتهام مواجه بود در حرکتی شجاعانه ، ولایتمداری و سربازی خود را با نوشتن نامه مورخ ۶مهرماه ۹۵ برای نظام و رهبر و نیروی های ارزشمند و انقلابی جامعه اثبات نمود تا بعنوان یک نیروی ارزشی و آگاه تبدیل به ذخیره ای مطمئن برای مدیریت آینده کشور در حوزه اجرایی گردد.

او با این نامه عملا افراد و گرو های مخرب داخلی را که سعی در ارائه چهره ای نامناسب از او داشتند بایکوت نمود و حال وظیفه همه افراد و نیروهای اصیل و اصولگرای واقعی و ارزشمند جامعه است که به دور از حب و بغض ها و بهانه گیری و بهانه تراشی ها انسجام تشکل های همسو با افکار والای حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری را با وحدت اعتقادی شکل دهند و عرصه مدیریت انقلابی را پدید آورند که در این وضعیت امید و نشاط روزافزون در تقویت گفتمان انقلاب اسلامی و گفتمان مقاومت و استکبار ستیزی همچنان بالنده و سرزنده تداوم خواهد یافت.