جامعه کوتاه مدت ما

ویژگی اصلی جامعه‌ی کوتاه مدت، موقتی بودن امور و دم‌غنیمت ‌شمردن و به فکر زمان حال بودن و برای آینده‌ی دراز مدت برنامه‌ای نداشتن است.

وقتی بی‌ثباتی و تغییر مداوم ساختارها و قوانین در یک جامعه پذیرفته شود، شتاب و عجله یکی از پیامدهای آن خواهد بود.

جامعه‌ای که به دلیل تغییرات سریع و گسترده در همه‌ی بخش‌ها و ساختارها آینده‌ی روشن و باثباتی برای خودش متصور نباشد، با دقت و حوصله و به صورت ریشه‌ای به مسائل نخواهد پرداخت. پس عجله و شتاب یکی از اصلی‌ترین دلایل بی‌دقتی ایرانیان است.

در جامعه کوتاه مدت، به جای هر چیز ماکت آن چیز را ساخته‌ایم. از علم و دانش و دانشجو و استاد و  دانشگاه، فقط ماکت آنها را ساخته ایم.

در جامعه کوتاه مدت، مدرک تحصیلی ارزشی بسیار بیشتر از علم و دانش پیدا خواهد کرد.  مهم نیست که  دارنده‌  مدرک دانشگاهی از سواد و تخصص لازم برخوردار باشد،  مهم شأن و منزلت اجتماعی و مواهب مادّی است که به واسطه‌ی داشتن این مدرک نصیب دارنده‌ی آن خواهد شد.

در جامعه‌ی کوتاه مدت ظاهرسازی و پرداختن به شکل و وضع ظاهری امور، اهمیت بسیار زیادی پیدا می‌کند. زیرا کسی فرصت و حوصله‌ی پرداختن به درون و ریشه را ندارد.

وقتی در جامعه‌ی کوتاه مدت توجه همگان به ظاهر است، دروغ ابزار بسیار خوبی برای مخفی کردن موقتی واقعیت و ظاهرسازی است. چه مردم چه مسئولان مرتب در حال دروغ گفتن به یکدیگرند.

در جامعه‌ی کوتاه مدت، فعالیت صنعتی و دیربازده که نیازمند سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و درگیر شدن با ساختارهای ناکارآمد دولتی و اجتماعی است، بی‌معنی و حماقت تلقی می‌شود و به جای آن دلالی و واسطه‌گری که به سرمایه‌ی کمتری نیازمند است و سود بیشتری دارد،

در جامعه‌ی کوتاه مدت، کسی زرنگ است که در سریعترین زمان ممکن بتواند سرمایه و دارایی‌های خود را به پول نقد تبدیل کند.

کلا در جامعه‌ی کوتاه مدت، کسی که سریعتر بار خود را ببندد و از این آب گل‌آلود ماهی بیشتری بگیرد، برنده است.

در جامعه کوتاه مدت بی ثباتی موج میزند از تصمیمات هردمبیلی مسئولان که ممکن است منجر به تغییرات در زندگی یا شغل شما شود تا…

 در شرایط بی‌ثبات و آب گل‌آلود هم نمی‌شود کار بادقت و با حوصله انجام داد و از افرادی که از ابتدای زندگی تا پایان عمر برای تأمین نیازهای اولیه‌ی زندگی، دست و پنجه نرم می‌کنند نمی‌شود و نباید توقع دقت داشت.

در جامعه‌ی کوتاه مدت، نفع شخصی بر منافع عمومی ارجحیت دارد و می‌بایست در کمترین زمان ممکن به حداکثر نفع فردی و شخصی رسید.

 برای همین در چنین جامعه ای که دروغ و تهمت و تزویر و ریا اوج میگیرد فساد بیشتر می شود. در جامعه فاسد نیز افراد سالم رشد نمیکنند یا به کندی و زحمت رشد میکنند ولی افرادی سریع رشد میکنند که خصوصیات این جامعه را بهتر درک کرده اند و خودشان را با آن همرنگ کرده اند. حالا با دروغ-حلیه-مکر-کلاهبرداری-اختلاس-ریش-یا جای مهر بر پیشانی و هر ابزاری که بشود در سریعترین زمان ممکن سرمایه و جایگاه بالایی با آن کسب کرد.

در جامعه کوتاه مدت ثروتمندان جامعه نیز بجای اینکه از جنس کارآفرینان و فرهیختگان و دانشمندان و …باشند از جنس رانت خواران-ویژه خواران-نوکیسه های آقازاده- یقه سفیدها-یقه…ها و افرادی هستند که با قانون گریزی و رابطه و پارتی ثروتمند شده اند.

در چنین جامعه ای که ثروتمندان عمدتا از جنس رانتخواران هستند که با قانون گریزی ثروتمند شده اند دور زدن قوانین و مخالفت با قوانین یا رفتارهای فراقانونی نیز بیشتر باب میشود .

نوع تفکر کوتاه مدتی در ضرب المثالهایمان نیز  دیده میشود.

قراره زلزله بیاد؟ حالا کو تا بیاد؟  «چو فردا شود فکر فردا کنیم»، «حالا تا فردا کی زنده؟ کی مرده؟»

حتی این رفتارها رو در بازار سرمایه هم میبینید.

برای رسیدن به سود دروغگویی- جعل نامه-رانتخواری-دستکاری قیمتی-دستکاری صورتهای مالی –باندبازی و…

یا نوع تفکر و ارجحیت منافع شخصی بر منافع ملی هم مشخص است

حاضریم پالایشگاه بنزین یا گازوئیل با گوگرد و سرب و فسفر و…۲۰الی۲۰۰ برابر بیشتر از استاندارد جهانی به خوردم مردم دهد سرطان و آلودگی بیشتر شود ولی بحث کیفی سازی پیگیری نشود تا قیمت و سود آن شرکت بالا رود تا بیشتر سود کنیم.

ادامه دارد….