در خبرها آمده بود که اسدالله هاشمی در یک رفت و برگشت از سر بیکاری مسئولان محیط زیست کشور که از کهگیلویه و بویراحمد به ایلام رفته بود دوباره از ایلام به کهگیلویه و بویراحمد برگشت و فردا روز هم در یک جلسه شلوغ که جایی برای نشستن پیدا نخواهد شد معارفه می شود و رسانه ها تیتر خواهند زد هاشمی از فلانی تقدیر کرد و فلانی پیروز شد و فلانی شکست خورد.
فلسفه سازمان محیط زیست و یا سازمان منابع طبیعی در قانون آمده است ولی روزمرگی و عدم استقلال این دستگاه ها در مقابل مافیای قدرت و ثروت سبب شده است چشم خود را بر تخریب محیط زیست و نابودی آن ببندد و نه تنها مقاومتی نشان دهد که همراهی کند.
در زمان مدیرکل رفته و برگشته، وی از حامیان طرح پتروشیمی سقاوه بود.
در روزهای گذشته نیز شاهد اخباری مبنی بر قلع و قمع درختان بلوط برای ساخت جاده یاسوج سیسخت در منطقه حفاظت شده دنای شرقی بودیم به گونه ای که برخی از این فاجعه با نام ” هولوکاست بلوط” یاد کردند.
در مرکز نیز سازمان محیط زیست تنها سازمانی است برای تداوم مدیریت ضعیف امثال معصومه ابتکار و عیسی کلانتری و دولت مدعی حمایت از محیط زیست دستاوردی جز نابودی محیط زیست در حال احتضار سرزمین ایران نداشته است.
در چنین وضعیتی بدون شک نبودن سازمانی به نام محیط زیست بهتر از بودن آن است چرا که از درون همین سازمان پیوست های محیط زیستی برای توجیه نابودی محیط زیست صادر می شود
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید