بازگشت چپ ها در شورای شهر گچساران
شورائی که هر چه جوان تر شد ضعیف تر و بی عمل تر به نظر رسید و این اواخر حتی درباره مسائل شهری هم نظر نمی داد و این پایانی بود بر اتوریته ای که به نظر می رسید شورای شهر باید بر مدیریت شهری و شهردار داشته باشد.
چهارده سال از روزهائی می گذرد که چپ های گچساران موفق شدند باطولی را در میان هفت نفر قوم ر وارد شورای شهر کنند می گذرد.
شاید قبل از آن تنها موفقیت چپ ها در یک انتخابات به پیروی حاج بهرام در دوره سوم مجلس بازگردد و این برای جریانی تاریخ ساز که می خواهد خود را به نسب بعد تحمیل کند کمی تحقیر کننده به نظر می رسد.
در این بین اما این جریان نه در بین توده به منای عام که در بین طبقه روشنفکر دارای مرجعیتی کم نظیر بوده و احتمالا تا پایان سده هجری نیز این مرجعیت را حفظ نمایند.
غلامرضا تاجگردون و پیروز های خیره کننده اش اما مهم ترین رقیب درون جریانی انها در این راه بود.
رقیبی که رفیق بود، نه می شد با او جنگید و نه می شد او را شکست داد و بدتر از همه اینکه نمی شد در کنارش ایستاد.
تاجگردون جوان که آغاز جدائی اش از چپ های کلاسیک گچساران به گفته ای، تاثیر در انتخاب نادر تاجگردون به فرمانداری گچساران بوده ولی مقاومت در برابر تلاش های رقبای بویراحمدی هم فکرش و جلوگیری از نشستن حاج بهرام بر کرسی استانداری، مهم ترین ضربه به روابط اینها بود.
تاجگردون جوان که حالا موفق شده بود طبقه هوادار جدید در گچساران بوجود بیاورد تا حدودی به انزوای شاید خودخواسته کلاسیک ها کمک کرد ولی صبوری آنها هم اندازهای داشت و این روزها می خواهند بازگشتی اگرچه نه مثل حاج بهرام که مثل باطولی به صحنه سیاست داشته باشند.
باطولی مرد خوشنام نفتی که سوابق او در پیش از انقلاب و پس از آن از او یک چهره متعادل ساخته است. هم او و رمضان زاده فرماندار رویائی چپ ها، به همراه کفائی و رهبری خواجوی بودند که در روز سخنرانی آیت اله ملک حسینی(همان روزی که قرار بود عارف انصراف دهد) به جای رفتن به سخنرانی کاندیدای خبرگان ترجیح دادند در ستاد روحانی مانده و به هدایت کمپین کاندیدای پیروز در انتخابات بپردازند.
در این بین اما رمضان زاده و باطولی به گرمی از غلامرضا استقبال کردند. خواجوی سلام سردی با او کرده و او را با هوادارانش رها ساخت و در این بین کفائی ترجیح داد در حیاط ستاد تنها بماند و با چپ جوان و آینده دار روبرو نشود.
آنها از طرفی یا تعدد کاندیدا در بین جوانان و هم طایفه ای ها مواجه اند و از طرفی موجه ترین چهره ها برای ورود به شورای شهر به نظر می رسند.
شورائی که هر چه جوان تر شد ضعیف تر و بی عمل تر به نظر رسید و این اواخر حتی درباره مسائل شهری هم نظر نمی داد و این پایانی بود بر اتوریته ای که به نظر می رسید شورای شهر باید بر مدیریت شهری و شهردار داشته باشد.
حالا باید دید باطولی و رمضان زاده به عنوان نامزدهای احتمالی چپ های قدیم گچساران که احتمالا با استقبال روشنفکرهای اصلاح لب نیز مواجه خواهند شد مورد نظر جریانی خواهند شد که رهبری بلامنازع تاجگردون جوان را قبول نموده اند.
آیا چپ های قدیم و جدید یکی خواهند شد و این روزها که چپ جدید در موقعیت آرمانی خود به سر نمی برد ایا مانند سال ۹۲ به ائتلافی تن می دهند که توانسته بود ۶۲ درصد مردم گچساران و باشت را متقاعد نماید به کاندیدای مشترک آنها رای دهند؟
برای راست ها خبرهای بدتری هم در راه است و آن احتمال ارائه لیست مشترک چپ کلاسیک و هوادران تاجگردون به سرلیستی یک نفتی خوشنام و یک فرماندار نوستالژیک است.
راست ها ولی سابقه پیروزی های بیشتر و بهتری در گچساران دارند. انها در شورا نیز همواره دست برتر را داشته اند.
دیدن رویاروئی سرلیست های چپ با سرلیست هائی مثل یداله مرادی و علی اله کرم پور در اردیبهشت ۹۶ دیدنی خواهد بود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
هم باطولی رأی میاره هم رمضان زاده. شک نکنید. عملکرد هر دو هم خوب بوده.