تاراج زمین‌های شمال شهر یاسوج با پوشش قانون!
آیا واقعا مسئولان این استان در وسط روستاهای چسبیده به شهر یاسوج انتظار کشاورزی دارد که فکری به حال مردم و سختی‌های آنان کنند و سکونت در روستا‌ها را راحت‌تر کنند؟
مرغوب‌ترین زمین‌های بیت‌المال شمال شهر یاسوج به راحتی آب خوردن و در سکوت، به برخی افراد واگذار می‌شود در حالی که در دل روستا‌ها اجازه ساخت و ساز در زمین‌های ملکی خود مردم داده نمی‌شود؛ روستاهایی که طرح هادی ۱۹ مورد از ان‌ها به صورت فله‌ای در نیم ساعت تصویب می‌شود!
زمین‌خواری در استان کهگیلویه و بویراحمد به واسطه کوهستانی بودن و کمبود زمین‌های مسکونی و هموار، خیلی‌ها را به طمع انداخته که به کمک رانت و تخلف و در سایه عدم نظارت‌ها صاحب این زمین‌ها شوند.
حالا، یکی از مرغوب‌ترین زمین‌های شهری در حاشیه مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد است که در شمال این شهر قرار گرفتند و متأسفانه صبحگاهان زیبای یاسوج را با دیدن تصاحب‌ها و تخریب‌ها زشت و غم‌انگیز می‌کنند.
اراضی که از منطقه بنسنجان و بالا‌تر از شرکت پخش فراورده‌های نفتی، بلوار ارم و ابوذر‌ها، بلوار ساحلی چسبیده به رود بشار را شامل می‌شوند.
در حال حاضر عمده این زمین‌های اطراف شهر یاسوج زمین منابع ملی هستند ولی برخی افراد با نظر برخی کار‌شناسان رسمی دادگستری موفق شدند از دادگاه رأی بگیرند و این زمین‌ها را زمین کشاورزی اعلام کنند و صاحب آن شوند؛ اما همه می‌دانند این زمین‌ها در مقیاس‌های کوچک و چسبیده به آخرین ساختمان‌های شهر، هرگز روی کشاورزی را نمی‌بینند و تدریجا» قصرهای قارچی بالا می‌روند.
اداره‌کل منابع طبیعی هم که البته حافظ مطمئنی برای زمین‌های ملی بیت‌المال نبوده، صد‌ها هکتار از اراضی خوش‌نشین شمال شهر را یکجا به اداره‌کل راه و شهرسازی واگذار کرد تا سرنوشت دیگری در انتظار آن‌ها باشد.
۹۸ درصد اراضی ملی شمال یاسوج، کشاورزی اعلام شدند و به برخی افراد واگذار شدند
اما راه و شهرسازی هم حافظ مطمئنی برای این زمین‌ها نبود و بسیاری از آن‌ها از چنگ دولت خارج شده و به برخی افراد رسیده است.
آنگونه که یوسف فرزامی، وکیل حقوقی اداره‌کل راه و شهرسازی می‌گوید اقدامات مقابله‌ای برای جلوگیری از این تخریب‌ها و تصاحب‌ها از ۸۹ تاکنون شروع شده ولی تا قبل از سال ۹۲ نتیجه‌ای نداشته اما در این دو سال بخش زیادی از این اراضی را به نام راه و شهرسازی، سند گرفتیم.
او می‌گوید که علی‌رغم شکایات ما ولی ۹۸ درصد اراضی ملی حاشیه شهر یاسوج قبل از دیوار حفاظتی (محدوده جنگلی) کشاوری اعلام شدند و در اختیار افراد قرار گرفتند.
زمین‌هایی که راه و شهرسازی می‌گوید سند گرفتیم اما مدیرکل دفتر فنی قبول ندارد
او البته می‌گوید از حدود ۷۹ هکتاری که در این محدوده وجود دارد کمتر از ۴۰ هکتار آن را توانستیم به نفع دولت سند بگیریم ولی بقیه آن در دست مردم است؛ آماری که البته مدیرکل دفتر فنی آن را قبول ندارد و می‌گوید اگر راه و شهرسازی سند این همه زمین را می‌گرفت، الان پادشاه بودید ولی اینگونه نیست!
تاراج اراضی شمال شهر در حالی است که زمین‌های کشاورزی مردم در دل روستا‌ها اجازه ساخت و ساز ندارند!
اما این همه جوانب نگران‌کننده این موضوع نیست؛ این دست و دلبازی مسئولان در تاراج اراضی مرغوب شمال شهر یاسوج که جزو منابع ملی هم هستند درحالی است که روستانشینان ما در همین نزدیکی‌ها با انواع نامهربانی‌ها یا قادر با ساخت خانه نیستند یا به طرق مختلف تحت فشار قرار می‌گیرند؛ موضوعی که بر سرعت مهاجرت افراد از روستا‌ها به شدت افزوده است.
راه را اشتباهی می‌رویم
واقعا باید گفت که کار مسئولان ما برعکس شده است و راه را اشتباهی می‌روند؛ در حال حاضر در وسط روستاهای زیادی از این استان زمین‌های مردم کاربری کشاورزی دارند و حتی در مواردی منابع طبیعی خانه‌های ساخته شده وسط روستا را منابع ملی اعلام کرده و کمترین خدمات را به آن‌ها نمی‌دهند.
حالا مردم باید خود قضاوت کنند که چگونه دقیقا زیر کمربند حفاظتی شمال شهر یاسوج و چسبیده به خانه‌های مردم اراضی ملی بیت‌المال را کشاورزی اعلام می‌کنند و به افراد واگذار می‌کنند اما در دل روستا‌ها، زمین‌های خود مردم را اجازه ساخت و ساز نمی‌دهند؟
از سوی دیگر چرا نباید محدوده روستا‌ها را متناسب با نیاز ساکنین آن مشخص و توسعه دهند که مردم مجبور نباشند برای تغییر کاربری اراضی کشاورزی علاوه بر مشقت‌های ذکر شده، متحمل هزینه‌های اضافی شوند؟
اداره‌کل راه و شهرسازی، بنیاد مسکن و منابع طبیعی باید پاسخگوی این وضعیت باشند.
یوسف فرزامی که بیش از یک دهه است در این زمینه فعالیت دارد و از سال ۸۵ وکیل راه و شهرسازی بوده، این مشکل را تأیید می‌کند و آن را ناشی از عدم تعیین محدوده روستا‌ها می‌داند که بر اساس قانون می‌بایست بعد از تصویب طرح، محدوده و حریم آن هم مشخص و تحویل بنیاد مسکن شود تا اهالی هر روستا با فراغت بال بتوانند برای خود سرپناه بسازند و سختی‌های این کار در کنار مشکلات متعدد این روزهای روستانشینی، آن‌ها را فراری ندهد.
فرماندار بویراحمد کار را از موردراز شروع کرد
او البته یک خبر خوش می‌دهد و می‌گوید فرماندار بویراحمد این موضوع را جدی گرفته و کار تعیین محدوده روستا‌ها از روستای موردراز شروع شده است؛ اقدامی که لازم است در همه روستا‌ها و همه شهرستان‌ها آغاز شود.
در حال حاضر عمده زمین‌های وسط روستا‌ها که اطراف آن‌ها هم خانه‌های مجاز و غیرمجاز ساخته شده، کاربری کشاورزی دارند که این موضوع، اصلاح طرح هادی و تعیین محدوده روستا‌ها را ضروری می‌کند؛ این کار می‌تواند تا حد زیادی مشکلات روستانشینی را کمتر و جلوی بسیاری از وقوع جرائم را بگیرد.
آیا واقعا مسئولان این استان در وسط روستاهای چسبیده به شهر یاسوج انتظار کشاورزی دارد که فکری به حال مردم و سختی‌های آنان کنند و سکونت در روستا‌ها را راحت‌تر کنند؟
استانداری که در تصویب طرح‌های هادی در نیم ساعت رکود زد!
حدود ۸ سال پیش در دوره استانداری قوام نوذری و البته با مسئولیت حیدری معاون او، به عنوان مثال در عرض نیم ساعت طرح هادی ۱۹ روستای این استان تصویب و اعلام شد که در غیرکار‌شناسی بودن آن خیلی شکی وجود ندارد؛ هر چند این گونه اقدامات غیرکا‌شناسی مخصوص آن دوره نبوده ولی این تصویب فله‌ای نشانه بی‌توجهی به اهمیت روستا است.
با این توضیحات لازم است با جرأت گفت که اگر تولید مهم است و اگر جرم و حاشیه‌نشینی و مهاجرت برایمان مهم است باید روستا‌ها محور برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌های مسئولان باشد./منبع: ریواس جنوب
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاهتان را بنویسید