ساسان تاجگردون؛ از پیروزی مطلق تا شکست همیشگی

 

شاید  در کنار خانواده باشتی(اسداله خان و پسرش ملک منصورخان) تاجگردون ها را بتوان پرنفوذترین خانواده در منطقه گچساران و باشت و حتی استان نامید چه تاجگردون ها به صورت پیوسته با کمترین انقطاع تاریخی توانسته اند در لایه های اول قدرت باقی بمانند.

هرچقدر اسدخان و فرزندش درگیر جنگ های داخلی شدند و عاقبت همین رقابت های درون ایلی به تضعیف و اضمحلال مکنت شان انجامید حاج بهرام و حاج غلامرضا تاجگردون نیزبه همان اندازه درگیر مبارزات داخلی گشته اند.

به دلایل قابل درک از مرور وقایع تاریخی گذشته و به امروز می آئیم.

تاجگردون ها در دهه اول انقلاب خلا ناشی از فروپاشی قدرت خوانین باوی در منطقه را درک کرده با حمایت انقلابیون گچساران و پشتیبانی جریان چپ کشور به قدرت بلامنازع آن دهه تبدیل شدند.

اما روزهای خوش تاجگردون ها دوام پیدا نکرد و حاج بهرام توسط راست سنتی گچساران حلقه موسوم به دیل و راست سنتی کشور در سن ۴۵ سالگی از قدرت کنار گذاشته و در۵۴ سالگی برای همیشه خانه نشین شد و خانواده قدرتمند حاج ظفر و حاج بهمن ۲۰ سال برای بازگشت و شکسن انزوا صبر پیشه کردند.

اما این بار در ردایی دیگر و به دور از التهاب های موجود در دهه  شصت و رفتارهای خاص حاج بهرام.

حاج غلام مانند حاج بهرام اتوریته داشت و با همین کاریزما توانست یک دهه کلاف پیچیده سیاسی و اجتماعی گچساران و باشت را به دست بگیرد.

او بر خلاف پسرعموی بزرگش حدود را رعایت کرده و پایش را با تفکر در سنگلاخ های پرشمار گچساران و کشور برمی داشت.

او اما علیرغم میانه روی های گاها آزاردهنده اش که موجبات دوری دوستان قدیمی و پسرعمویش از او شد، نتوانست خود را با سامانه حاکم بر پارلمان کشور تظبیق دهد ولی او در همین ده سال توانسته خود را در ارکان قدرت کشور تثبیت نماید و با تحریک دشمنان داخلی اش، پوشیدن ردای سناتوری را به فرصتی دیگر موکول نمود.

اما این رشته ظاهرا سر دراز داشته و قرار نیست به اینجا ختم شود و رقبای تاجگردون به راحتی این عرصه را در اختیار بگیرند.

اصلاح طلبان و تاجگردون علیرغم حذف خود، گزینه های زیادی روی میز در اختیار داشته و برای هر معادله ای یک راه حل در چنته خواهد داشت.

حاج رحیمی یکی از دم دستی تریمن گزینه های جریان چپ و تاجگردون هاست که نمی توان به راحتی از نامش عبور کرد. او همسن تاجگردون است و علیرغم برخی انتقادات دوران فرمانداریش حالا یک سیاستمدار قابل است.

دافعه های رحیمی آنقدرها نیست که بتواند کسی جذابیت های او را نبیند ولی خود رحیمی حالا احتمالا قدر فرصت های از دست رفته را می خورد.

برخی با زیرکی سرنوشت او را با عاقبت ۲۰ سال پیش برابر می دانند. غافل از اینکه حاج رحیمی ۳۵ ساله مدیرمدرسه حالا در کارنامه اش فرمانداری یک شهر استراتژیک و معاونت استاندار را دارد.

علاوه بر اینکه کاریزمای شخصی او نیز قبال توجه است.

قشقایی ها را نیز می توان در کنار دیگر گزینه ها قابل بررسی دانست البته آنها فقط در صورت اتفاق نظر می توانند به اولین نمایندگی امیدوار باشند. امری که حداقل ظواهر نشان نمی دهد.

جعفری و حتی محمدپور جزو گزینه هایی  هستند که تاجگردون و شاید اصلاح طلبان در صورت برخی اتفاقات حاضر به بررسی آنها باشند.

تقریبا همه آرای محمدپور با پایگاه رای سیدقدرت مظابقت دارد. مرد خوشنام باوی هنوز نتوانسته در قامت یک رقیب جدی عرض اندام نماید. ولی هرچه به خرداد نزدیک می شود نام او بیشتر بر سر زبان می آید.

اما علیمراد جعفری را هیچ کس نمی تواند نادیده بگیرد. او تنها رقیب سیدقدرت خواهد بود که پیش از همه رقبایش به کرسی مجلس تکیه زده است.

ارتباط جعفری مدت ها با جریانات سیاسی قطع بوده و این هزینه بازگشت او را کمی سنگین تر و زحماتش را بیشتر از حد نرمال می کند.

اما وقفه در حضور رقیب سیاسی، او را به حضور فعال در باشت ترغیب نموده و او می تواند پس از ۱۵ سال به بازگشتی رویایی امیدوار باشد اگرچه می توان بازی زیرکانه او بین دو وزنه قدرتمند چپ و راست را عامل تقویت وجهه سیاسی او دانست.

اما منظقی ترین گزینه ای  که بدون ان قلت می توان درباره اش فکر کرد ساسان تاجگردون است.

نگاه الیگارشیک و متکبرانه به جامعه سیاسی و نادیده انگاشتن نخبگان، هجمه هایی را از سوی رقبا و حتی برخی دوستانش به وی گسیل داشت ولی به نظر نمی رسد با توجه به وضع موجود نتوان او را بهترین  گزینه برای مقابله با رقبا ندانست.

ساسان البته راه درازی برای تکیه زدن به کرسی برادرش در پیش دارد.

او که در آخرین ثانیه ها استعفا داد و باعث حمله هایی به خود شد حالا باید در گام اول ذهن جامعه را از شباهت خود و تاجگردون بزداید.

رقبایش این خط تبلیغی را دنبال می نمایند که او یا رد شده یا توسط مجلس رد خوداهد شد. این در کنار تردیدهای ابتدائی ساسان، کار سختی پیش روی او و کمپینش خواهد ساخت.

واقع این است که سیدقدرت حداقل به هوادارانش فهمانده که او همگام دولت و مجلس آینده خواهد بود.

حتی اگر خطا باشد ولی کمپینش با قدرت در حال اجتماعی سازی این خط فکری است و از ساسان و حتی جعفری نیز حرکتی برای مهار این خط فکری دیده نمی شود.

ساسان معاونت وزارت را برای کسب کرسی مجلس رها کرده و همین عزم او را جدی جلوه می دهد و تاجگردون ها با این حرکت به هواداران شان اظمینان بخشیده اند که رایزنی هایی صورت گرفته حتی اگر نگرفته باشد.

او دارای رزومه ای پربار و کم سابقه حتی در سطح شهرستان های کشور منهای تهران است و این او را کاملا از رقبایش ممتاز خواهد کرد و به جایگاهی چون برادر کوچکش و حتی بزرگتر از آن می رساند.

کمپین تاجگردون فعلا ناتوان از پاسخگوئی به تردیدهای جامعه نسبت به شخص ساسان و توانمندی هایش و حتی کمپین او و ابزار انتخاباتی اش بوده و زمان احتمالا چندان به سود او نیست.

او البته در توجیه هوادارنش نسبت به سرنوشت پس از پیروزی اش موفق عمل نموده و مواضع ضعیف رقبایش پس از اعلام نامزدی این خط تبلیغی را کمرنگ کرد ولی مشخص نیست او بتواند این موفقیت را تا موسم انتخابات حفظ نماید.

ساسان حالا به گزینه ای قطعی برای رقابت با راست گچساران به نظر می رسد و بعید است با توجه به فقدان حواشی نتواند از فیلتر سخت شورای نگهبان عبور نماید.

اگر او بتواند از شورای نگهبان تائیدیه بگیرد و نماینده شود برای مجلس بسیار سخت بود که حوزه ای را برای یک دوره کامل از نمایندگی محروم سازد.

هیچکدام از اینها نمی تواند تاجگردون ها و اصلاح طلبان گچساران را از کابوس بهار امسال برهاند.

برای مخالفین غلام و ساسان یکی است و آنها نمی خواهند با آرای احتمالی مجدد، کمپین قدرتمند ضدتاجگردون در کشور را بدنام نمایند.

از آنسو ولی هولیگان های تاجگردون به جشنی شصت درصدی در گچساران فکر می کنند.

امری که در حال حاضر به طور کلی بعید به نظر می رسد. با چینش فعلی هیچ گزینه ای در انتخابات دور از ذهن نیست.

پس ساسان هم باید از گوشه رینگ بیرون آمده و با واقعیات سیاسی گچساران روبرو شود. او برای پیروزی باید جنگجویی مبارز باشد.

رقبای قدرتمندش به این سادگی ها از رویای شان دست نخواهند کشید. ساسان اما آیا رویای آنها را به کابوس تبدیل خواهد کرد؟ باید دید.