در استان غنی اما محروم کهگیلویه و بویراحمد قوم گرایی در تمامی مناسبات سیاسی ، استخدامی ، اجتماعی ، اقتصادی و حتی مراسمات آئینی و سنتی آنچنان ریشه دوانده که علاوه بر اثر نامطلوب آن بر رشد و توسعه استان ، ظرفیتهای عظیم انسانی و شایسته سالاری را به حاشیه برده و انها را در پای فئودالیته قومی و قبیله‌ای ذبح نموده.
سیاست در این استان کوچک چنان به روابط قبیله‌ای گره خورده که امروز انتخابات را وزن و بزرگ بودن قوم و قبیله تعیین می‌کند نه شایستگی و لیاقت افراد.
در حوزه مدیران نیز متأسفانه انتخاب بر اساس جمعیت و میزان اثر گذاری آنها در میان طایفه مدنظر قرار گرفته و هیچ نشانی از شایستگی و کارآمدی در انتخابها دیده نمی‌شود.
متاسفانه در بدترین نوع فئودالیسم قبیله‌ای استخدام افراد نیز بر اساس وابستگی افراد به افراد ذی نفوذ یا مدیران شکل گرفته تا جوانان شایسته و نخبه به حاشیه رفته و عقب افتاده های علمی و تحصیلی به افتخار کارمندی دولت نائل گردند و اینچنین است که ما در سایه چنین مدیران و کارکنان بیسوادی همیشه نام محرومیت و توسعه نیافتگی را با خود یدک می‌کشیم.
ما دائماً از محرومیت و عقب ماندگی شکوه کرده و گناه توسعه نیافتگی را به زمین و زمان نسبت می‌دهیم غافل از اینکه این خود ما هستیم که با انتخاب های احساسی نشأت گرفته از تعصبات کور قومی مسبب اصلی این فلاکت و محرومیت بوده و هستیم و تا زمانی که نوع نگاه ما تغییر نکند هیچ تغییری در روند توسعه حاصل نمی‌شود.
به هر روی رشد توسعه در گرو انتخاب مدیران و مسئولین بر اساس توانمندی و کارآمدی و کنار گذاشتن تعصبات قومی و قبیله‌ای یا همان دوری گزینی از فئودالیسم قبیله‌ای است و تا این مهم محقق نگردد فکر کردن به توسعه سرابی بیش نیست.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
خصوصا در گچساران که ترکیبی از تمامیت خواهی و خشونت و بی فرهنگی و قوم گرایی و احتکار و گران فروشی و تسلط طلبی و فرهنگ ارباب رعیتی و فساد اخلاقی و بی رحمی و دو رنگی همراه با قدرت گرفته شده از نظام الهی که مورد سو استفاده قرار گرفته. علیه خود طرفداران انقلاب و نظام و ولایتمداران که ترکیب همه انها امان خلق الله را بریده و جدیدا تلاش برای کوچاندن اقوام دیگر خصوصا قشقایی ها در دستور کار قرار دارد