رد پای تاجگردون در تعطیلی پروژه های شهری

جنگ زرگری که نه بلکه جنگی که حقیقی مابین شهردار و نماینده در پوشش اختلافات اعضای شورای شهر و شهردار دوگنبدان چند مدتی است بحث محافل سیاسی و رسانه ها گردیده و کمابیش شهر را به سوی تعطیلی کشانده است، دعوایی صرفا سلیقه ای و فکری نیست بلکه دعوایی عمیق است که نماینده را واداشته تا با اهرم چندی از اعضای شورای شهر این مهم را برطرف کند. این مهم هم برکناری شهردار بدون اینکه هزینه ای سیاسی و قومی را برای او به دنبال داشته باشد، است. البته منشا این اختلاف و این پافشاری بر برکناری آنجایی عیان گشت که نماینده خیال می کرد رونق و زرق و برق و آبادانی های چشم نواز در شهر به واسطه بودجه های تخصیصی به شهرداری است اما وی این امر را در نظر نداشت که شهرداری شهر و بحث عمران و آبادی صرفا بودجه نیست و توانایی مدیریتی است که آن را می چرخاند. اتفاقی که در دوران زینل زاده افتاد و تلاش شبانه روزی او را به واسطه بودجه های خود می دانست. و این خیال برای نماینده به وجود آمد که شهرداری با هر مدیری به فعالیت عمرانی خود آنجایی که بودجه را در اختیار داشته باشد، می تواند کار کند. ولی بعد از مدتی از روی کار آمدن ظفری، این تز که کار را در شهرداری، بودجه می کند برای همیشه مهر ابطال خورد و روشن گردید که توان مدیریتی هیچ گونه ارتباطی با بودجه ندارد. (نه اینکه مهم نباشد!)

البته برای مردم هم دیگر روشن گردید که اگر نخبگان مدیریتی در شهر به کار گرفته نشوند شهر روی اقیانوسی از بودجه های تخصیص یافته هم خوابیده باشد، اتفاقی نخواهد افتاد. این امر در دوران شهرداری زینل زاده مشاهده شد که در آن دوران در غبار شانتاژ های تبلیغاتی پنهان ماند و توان مدیریتی وی را بودجه های کذایی می دانستند که نماینده می آورد! اما در این مدت برای عموم روشن گردید که پیشرفت شهر علاوه بر پول به مردانی همچون زینل زاده ها احتیاج خواهد داشت.
ضمن اینکه در نبود مدیریتی کاردان که نماینده هم به آن اعتراف کرد و در نامه های اخیرش به آنها اشاره کرد هزینه کرد برخی از پولها نامعلوم می گردد.