تقابل بویراحمد- گچساران؛ این ره که میروید به ترکستان است

تقابل بویراحمد- گچساران واضح ترین سیاست غلام محمد زارعی و غلامرضا تاجگردون در برخورد با همدیگر است. دقیق نمی دانیم این تقابل کی و چگونه شروع شد یا در راهروهای مجلس بین این دو نماینده چه گذشت که بنای جنگ گذاشتند اما از همان سال ۹۰ به بعد تاکنون هرچه در یاد داریم گچساران و بویراحمد مقابل هم قرار داده شده اند و زارعی و تاجگردون آشکار و غیر آشکار به هم تاخته اند.
حدس می زنم که ابتدا تقابل بر سر به کار گماری نیروها در ادارات بود، از همان ابتدای نمایندگی تاجگردون جامعه به غلط یا به درست اکثر مدیران کل را منتسب به نماینده گچساران و باشت می کرد. مساله ای که تاجگردون در مصاحبه اخیرش با امید مردم، آن را به دلیل آشتی دادن گچساران با استان دانست. بعدتر در موضوع اخذ مجوز شهرستان شدن مارگون، سخنان تاجگردون در این زمینه بر آتش اختلافات دمید و دیگر زارع تاب نیاورد و این تقابل تا به امروز استمرار داشت.
غلام محمد زارعی احتمالا هژمونی رسانه ای تاجگردون و منتسب شدن اتفاقات خوب من جمله افزایش بودجه استان به تاجگردون را بر نمی تافت اما به جای تقابل عملکردی با تاجگردون، تقابل لفظی و حتی جدال و دعوا داشت و از این رهگذر نقطه ضعفی دست همتای گچسارانی اش داده بود که هر گاه در بویراحمد حضور دارد، با گفتن جمله فلان کار را من کردم، آتش در اردوگاه زارع و حامیانش بیاندازد و آنها را وادار کند که تا مدتها بر سر و روی خودشان بزنند و مطلب پشت مطلب منتشر کنند که نه تاجگردون هیچکاره است و زارعی آن کار را کرده و از این قبیل مسائل که نمونه های آن فراوان است.
از آن طرف دوستان و مشاوران زارعی حتی بیشتراز خود اقای نماینده بر این تقابل اصرار دارند و با جوک ساختن برای تاجگردون و حوزه انتخابیه اش و حتی برجسته نمودن مسائل منطقه ای سعی می کنند که برنده این بازی باشند اما تاکنون نه تنها برنده نبودند که بازنده قاطع بازی هم خودشان هستند اما چرا؟
شاهرخ کناری، فرماندار بویراحمد در جلسه ای رسمی با حضور خبرنگاران شکست زارعی را در مساله اعتبارات اعلام می کند و معتقد است که اعتبارات به گچساران گسیل شده و سهم بویراحمد پرداخت نشده است، کمی آن طرف تر در نشست خبری، خود حاج زارعی هم به شکست در مساله استخدام ها اعتراف می کند و علاوه بر اینکه می گوید که با استخدام های به اصطلاح فله ای که او به اسم آن اعتقادی ندارد، در دانشگاه یاسوج برخورد و در بوق و کرنا شده در دانشگاه علوم پزشکی که گچسارانی استخدام کرده است، این اتفاق نیفتاده و حالا اینها را بگذاریم در کنار چالش شورای برنامه ریزی و فرصت ۱۵ روزه زارعی برای حل تفسیر متفاوت قانون که در آن توفیقی نیافت و آن شد که نماینده گچساران و باشت می خواست.
اینکه چرا نماینده بویراحمد خود را با نماینده گچساران رقیب می پندارد، مساله ای است که شرح آن، مقالی و مجالی دیگر بایدش اما هرچه که هست این شیوه ای که رسانه های منتسب به زارعی و البته بعضی دیگر از رسانه های منتسب به تاجگردون در پیش گرفته اند، برجسته سازی مساله کهنه منطقه گرایی است.
از همان ابتدا هم معتقد بودیم که نمایندگان استان نباید در داخل استان و در یاسوج به دنبال چانه زنی و جنگ و دعوا باشند، به هر حال اعتباراتی که به استان رسیده باشد، براساس یک سری معیارهای قانونی توزیع خواهد شد و اگر قانون هم اشکال دارد بازاین نمایندگان هستند که نسبت به اصلاح آن مسئولیت دارند. نمایندگان استان و از جمله حاج زارعی باید در خارج از استان و در تهران در پی کسب حق و حقوق برای حوزه انتخابیه شان باشند و کمتر اجازه بدهند که تقابل های شخصی سبب شود که شبه سیاسی بازی ها از طریق رسانه هایشان بر گلوی جامعه سیاست زده کهگیلویه و بویراحمد فشار بیاورد.
حاج زارعی هم باید بداند که این راهی که انتخاب کرده و یا مشاوران پیش پایش می گذارند نه راه خوبی برای کسب محبوبیت است و نه به نفع شهرستان بویراحمد و -به اصطلاح حامیانش- مدیران سردسیری استان. این تقابل اگر تاجگردون را تحریک کند که به عنوان رئیس کمیسیون برنامه و بودجه و نماینده ای که با دولت و سازمان مدیریت روابط خوبی دارد در به کما بردن اعتبارات بویراحمد تلاشی صورت دهد، نتیجه اش چه خواهد شد، بویراحمد سود می کند، حاج زارعی یا رسانه های وابسته؟ کما اینکه نماینده گچساران و باشت در برهه ای اثبات کرد که حتی می تواند مسئولان کشوری را به استان بیاورد بدون اینکه پایشان به یاسوج برسد.
همانگونه که تقابل سردار هاشمی با استاندار و تریبون ربایی برای تاختن به احمدی بیراهه بود و ره به ترکستان، تقابل زارعی با تاجگردون و اصرار بر این موضع از هر تریبونی نیز بیراهه است و جز به ترکستان به مقصد دیگری ختم نخواهد شد. به امید آن روز که از تریبون های رسانه ای نمایندگان مجلس به جای کینه و کدورت و الفاظ آزارانده جدال های سیاسی صدای اتحاد برای توسعه استان به گوش برسد همچون خیلی از استان های همجوارمان.