آقای مدیر کل گردشگر بنر نمی خواهد/« بشود» هایی که « شد» نمی شود

کهگیلویه و بویراحمد استانی گردشگر پذیراست که به واسطه واقع شدن در کریدور شمال و جنوب کشور و با داشتن آب و هوای مناسب در فصل های پاییز و زمستان در مناطق گرمسیری و تابستان در مرکز استان می تواند به عنوان مقصد گردشگری بسیاری از گردشگران داخلی و حتی خارجی باشد. طبیعت بکر و دست نخوره، جنگل های انبوه و تماشایی، آبشارهای خدادادی و بالاتر از همه فرهنگ اصیل و دوست داشتنی مردم استان از جمله پتانسیل هایی است که می تواند در زمینه رونق گردشگری موثر باشد و از آنها بهره برد.
اما «بشود» های متولیان و مسوولانی که داعیه جذب گردشگر داشته اند هیچ گاه به «شد»، تبدیل نشده است تا این استان از مزایای گردشگری بهره کافی و لازم را ببرد.
همگان خوب می دانند که اغلب کسانی که به عنوان گردشگر در لیست های متولیان برای نشان دادن آمارهای گردشگری قید می شوند مسافرانی هستند که از استان خود به قصد استانی دیگر مسافرت می کنند و شاید شبی را هم در این استان سپری نمایند. این افراد نه تنها گردشگر نیستند بلکه سودی نیز برای این استان نخواهند داشت چرا که توقف کوتاه مدت یک شبه بدون از خرید و بازدید از جاذبه های گردشگری تنها به آلوده کردن محیط زیست این استان ختم می شود و زباله های شان را در این استان به جای می گذارند و می روند.
البته باید گفت که این موضوع خود نیز علت و عواملی دارد که می توان از مهمترین دلایل آن را ناشناخته بودن استان و به تبع آن مناطق بکر و گردشگری استان دانست. نداشتن امکانات و زیر ساخت های لازم در کنار سختگیری های عوارضی که بدون از ارایه خدمات از گردشگران و حتی بومی های استان گرفته می شود مزید بر علت شده است تا مردم استان خود نیز تمایل و رغبتی برای بازدید از این اماکن نداشته باشند.
ضعف در زیر ساخت ها و ناتوانی در فراهم کردن امکانات رفاهی در اماکن گردشگری بیش از هر چیز به مدیریت در امور گردشگری بر می گردد چرا که گردشگری و مدیریت آن نیز علمی است که باید به متخصص خود سپرده شود و از سیاست زدگی در مدیریت گردشگری پرهیز شد.
باید بپذیریم که گردشگر خدمات و امکانات رفاهی می خواهد. کیست که نداند اماکن گردشگری ما از حداقل های مورد نیاز نیز بی بهره اند و سالهاست که رنج می کشد. اگر نبود تلاشهای محمد علی جاوید شهرداری سابق یاسوج که بحث اسکان در پارک های یاسوج را تا حدودی سر و سامان داد باید هنوز شاهد گردشگرانی می بودیم که به دنبال دستشویی و جایی برای قضای حاجت می بودند. وضعیت نامناسب بهداشتی و خدماتی در اماکن گردشگری به حدی ضعیف است که دیگر جایی برای حرف زدن و نوشتن باقی نمی گذارد. حال با این وضعیت چه باید کرد .
آیا مدیریت گردشگری به جای نشستن و حرف زدن نباید بعد از چند سال مدیریت و کسب تجربه آستین بالا بزند و در این زمینه گام بردارد.
آیا بیان یک سری کلیات و آمارهایی که صحت آنها مورد مناقشه است می تواند دردی از دردهای گردشگری در استان را حل نماید.
آیا از خود پرسیده اید که چند گردشگر را می توانید در اماکن اقامتی استان جای دهید. استانی که هنوز نتوانسته است حداقل ظرفیت اقامتی برای گردشگران و مسافران را ایجاد نمایید با کدام استراتژی به دنبال جذب گردشگر است.
آیا واقعا سالیانه سه میلیون گردشگر به این استان می آید اگر چنین آماری صحت داشته باشد که دیگر نباید نشانی از بیکاری و جوانان بیکار در این استان به چشم بخورد. اگر چنین آماری درست باشد باید شاهد رونق بازار و کسب و کار در این استان باشیم.
بله آقای مدیرکل گردشگری استان از ضعف دربرنامه ریزی رنج می برد و نصب بنرهای خوش آمدگویی و تبریک سال نو دردی از دردهای گردشگری این استان را حل نمی کند و نمی تواند گردشگر جذب نماید. راه نجات گردشگری استان تبدیل «بشود» ها به « شد» است که با وضعیت موجود امیدی به انجام این مهم نیست. امید مردم