شور عاشورا در روستای ده برآفتاب +تصاویر

مردم روستای ده برآفتابِ یاسوج که همگی از سُلالهٔ پاک علی (ع) هستند در ایام محرم با خلوص نیت و پاکی، دسته‌های عزاداری برپا می‌کنند و به سوگ می‌نشینند آن چنان که قلم از وصف چنین شوری عاجز می‌ماند. این دسته‌ها با لباس‌های مشکی یک دست و پیشانی بند از مرکز روستا شکل می‌گیرند و به سمت گلزار شهدا راه می افتند. آن‌ها که زنجیر می‌زنند در چپ و راستِ سینه زن‌ها و در دسته‌های منظمی حرکت می‌کنند. پیرغلامان و ریش سفیدان هم در میانه جمعیت قدم بر می‌دارند. تعداد دیگری که طبل و سنج می‌زنند و پرچم و بیرق و علامت به دست دارند زودتر از همه جمعیت به پیش می‌روند.

گلزار شهدای روستا با چند پله به دو قسمت تقسیم می‌شود که مردها در قسمت پایینی و زن‌ها بالاتر در کنار شهدا می‌نشینند. نوحه و مرثیه و زیارت عاشورا می‌خوانند، سینه و زنجیر می‌زنند، اشک می‌ریزند و دعا می‌کنند. با گرمای عشق به حسین (ع)، درخت تنومندی از محبت در دل‌ها ریشه می‌دواند و تا بی نهایت اوج می‌گیرد.

آن گاه اذان ظهر عاشورا با طنینی حزن انگیز که یادآور مظلومیت آن حضرت بود با همخوانی جمعیت قرائت گردید به گونه ای که سرشک غم بر گونه داغداران جاری گشت و اندوه در رگ‌های قلبشان جریان یافت و آرامشی معنوی وجودشان را فرا گرفت.

ظهر روز عاشورا از سمت شمال روستا بوی عطر غذای نذری و دود به مشام می‌رسد. روز قبل یعنی تاسوعا، خانواده‌های طرف جنوب روستا نذری داشتند و غذای عزاداران را مهیا کرده بودند و این قضیه در سال پیش به خلاف امسال بود؛ یعنی تهیه غذای نذری در روز تاسوعا و عاشورا بین مردم شمال و جنوب روستا می‌چرخد و چنین کاری از دهه‌ها پیش مرسوم بوده است. علاوه بر خانواده‌هایی که خانه‌هایشان در ده است، آن‌هایی هم که اهل همین روستا هستند ولی در شهر زندگی می‌کنند برای برپایی این مراسم مذهبی به روستا می‌آیند و در نهایت جمعیت انبوهی حاضر می‌شوند. پاتیل‌های غذا که برای عزاداران امام حسین تدارک دیده شده کم کم حاضر می‌شوند. مردها و زن‌ها، صلوات گویان غذاها را در ظرف‌ها ریخته، بسته بندی کرده و همه را به ترتیب خاصی در سینی‌ها چیده و میان عزادارانی که در حسینیه بر سر سفره نشسته‌اند تقسیم می‌کنند. عده ای دیگری از آن‌ها که نذر دارند نیز عزاداران را به خانه‌های خود دعوت کرده و آن جا سفره پهن می‌کنند. این گونه مردم روستا با عزت و کرامت در رسای آن حضرت نوحه می‌کنند و عزا می‌گیرند.

———————————

گزارش از سید امیر مرادیان

عکاس: سید جواد رکنی جو