اوضاع مدیریت سلامت شهر گچساران خوب نیست

فرهمندیان -کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی

بهداشت و درمان از مهم ترین نیازهای جامعه بوده و توجه به سلامتی از مهم ترین بخش های یک اجتماع می باشد. هر یک از ما در اطرافیان خود بارها افراد بیمارداشته و به درستی اهمیت سلامتی را درک می کنیم. اما این مسئله بسیار مهم در شهر گچساران مدت هاست که بع علت ضعف مدیریتی مشهود با چالش های عدیده ای روبرو بوده که به طور ویژه نوک پیکان آن به سمت حافظ قرآن بعنوان مدیرنه چندان قوی شبکه بهداشت است. در زیر بصورت مختصر به بخش های مهمی از چالش ها که همه بصورت تحقیق و مستدل بدست آمده اشاره خواهد شد و در ادامه هدف از نگارش موارد ذکر خواهد شد.
۱- اول از همه اگر تغییرات در مساطل سلامتی در این چند شال بیش از همیشه مشهود بوده حاصل طرح تحول سلامت است که بخش عظیمی از بودجه مملکت را صرف خود کرده؛ پس اگر عملکردی متفاوت از همیشه در برخی بخش های درمانی در گچساران دیده می شود حاصل این موج ایجاد شده در کشور بوده و نوع آوری در کار نیست که مدیریت شبکه بهداشت ادعایی در خصوص فعالیت ممتاز خود داشته باشد.
۲- اگر در طرح تحول سلامت گچساران در یک سری بخش ها از برخی مناطق دیگر جلوتر بوده همه مرهون وجود دکتر تاجگردون بوده که نگاه حساس و ویژه ای به مقوله سلامتی دارد و رقابت وزارتی ها جهت جلب رضایت ایشان منتج به توجه خاص به گچساران شده است.
۳- حافظ قران اگر چه به پاس طرح تحول موفقیت هایی نسبی در اداره بیمارستان گچساران داشت که آن هم نتایج چند عامل بود که خارج حوصله بحث است؛ اما هیچ گاه در مدیزیت شبکه بهداشت چندان موفق عمل نکرد که این را خیلی راحت با مراجعه به برخی مراکز و ستاد شبکه ها و صحبت با مردم در مورد مشکلات و پرسنل، بصورت نامحسوس خیلی راحت می توان فهمید.
۴- عدم اجرای کامل بسیاری از طرح هایی که در وزارتخانه تدوین و ارسال می شود. با یک مراجعه ساده به ستاد شبکه بهداشت و بررسی تمام برنامه هایی که از وزارتخانه ارسال می شود وقتی اجرای آن را با نگاه کارشناسی مورد بررسی قرار دهید کاملا متوجه خواهید شد که علی رغم تلاش کارشناسان و بهورزان، اما توفیقی در اجرا بدست نیامده است. جامعه سرشار مشکلات بهداشتی بوده که عدم شناخت کافی آن ها و نداشتن برنامه های بومی و نوع آورانه جهت حل آن توسط خود مدیریت نمی توان آن ها را برطرف نمود. قطعا برای همه آن ها استدلال داشته و آمادگی بیان همه آنها می باشم.
۵- ایجاد سدهایی نامناسب در برابر ورود نخبگان جوان و علمی به مدیریت سلامت در شهرستان. در حالی که مدتی آقای امین رضایی از جوانان نخبه و همشهریمان که نگاه مدیریتی و عملکردی و سابقه درخشان در علوم پزشکی شیراز و حتی دوران دانشجویی در یاسوج بر همه کسانیکه او را می شناسند پوشیده نیست؛ از گزینه های جدی مدیریت شبکه و مرکز بهداشت بود اما متاسفانه کما فی سابق که برخی تیره نگری های ما مدیران جوان، با انگیزه، و مدبر را از صحنه خارج میکند، بعد از مهدی اکبری، ایوب مقیمی، امید مرادی و.. اینبار نیز اتفاق دیگری در این خصوص توسط مدیر فعلی شبکه بهداشت افتاد که قطعا اثرات بد تصمیمات بد را در ادامه خواهند دید. ( قابل بذکر است حقیر هیچگونه رابطه خویشاوندی و دوستانه نزدیکی با آقای رضایی و دیگر نامبردگان نداشته و آوردن اسم ایشان و امثال او دردی بزرگ در عدم توجه به جوانگرایی به همراه تخصص در مدیریت استان است )
۶- عدم مدیریت مناسب بر پرداخت حقوق و یا مزایای بخشی از پرسنل که موجب بی انگیزیگی و رخوت در اجرای برنامه های سلامتی می شود . اما یک مدیر با عدم اشراف کامل بر مشکلات بهداشتی جامعه فاقد درک این نوع مسائل لست.
۷- عدم تلاش کافی جهت افتتاح بیمارستان بی بی حکیمه که بیش از دوسال از استخدام نیروهای آن گذشته باعث افزایش موج نارضایتی ها گشته است. عدم پاسخگویی در برابر آن و افتتاح ساختگی که در برابر وزیر بهداشت صورت گرفت بیش از گذشته موجب خشم بسیاری از مردم شده است. ( قابل به ذکر است که در افتتاح ساختگی بر تن نیروهای خدماتی و … روپوش کرده و نوک پیکان این بی تدبیری که مستندات آن موجود است و در صورت آگاه شده شخص وزیر تبعات بدی به دنبال دارد مستقیما سمت مدیر شبکه بهداشت گچساران است/)
۸- اظهار نظر های رسانه ای در مورد مسائلی که اولویت محسوب نمی شود از دیگر ضعف های موجود است. در حالی که جامعه پر از مواد غذایی و آرایش بهداشتی خطرناک بوده و صحبت از برخی مسائل مهم شاید کمی کمک کننده باشد، صحبت در مورد شاکپو کلییر شاید برازنده جایگاه ایشان نباشد.
۹-عدم پاسخگویی حضوری به ارباب رجوع و کسانیکه برای حل مشکل خود به شبکه مراجعه میکنند از دیگر نواقص جدی است. آن هم در روزی که طبق قانون کاری بعنوان ملاقات حضوری پیش بینی شده است.
هدف از نگارش موضوع:
اول اینکه با نوشتن این موارد به هیچ وجه به دنبال تخریب و رسیدن به مکنافع و هدف خاصی نیستم. در ثانی بنده مدت هاست که دغدغه موضوع بهداشت و سلامتی را در شهرم داشته و در کنار بسیاری از افراد دیگر که بارها فریاد مطالبه گری سرداده به بیان مشکلات روی آورده و گفتن این مسائل در حال حاضر بحث عجیب و جدیدی نیست. هیچگاه به دنیال کسب قدرت و صندلی نبوده و معتقدم تا زمانیکه صاحب نظران و بزرگانی همچون رحیم استوار، ستار اسدپور، امین رضایی، فرشاد رستمی، امین بابویی، امام بخش قاعدی ، کریم باوی، مرتضی گندمکار هستند امثال ما به نشستن به بر صندلی سلامت مردم فکر هم نخواهیم کرد چراکه موضوع سلامت جامعه چیزی نبوده که هر کسی بدون داشتن اشراف کامل بر مدیریت آن بتواند با بازی های سیاسی آن را اشغال کند. و این بار معتقدم که آنقدر باید بنویسم و فریاد بزنم تا وضع دگرگون شود حتی ذره ای.
در ضمن پیرو صحبت هایم عرض کنم که برای مسائلی که مطرح شد دلیل و استدلال داشته و در صورتی که سرکار خانم حافظ قران و یا نماینده شان آمادگی داشته باشند حاضرم در تمام موارد و انتقادات با حضور رسانه ها یا مردم بصورت رودر رو و منطقی به بحث نشسته و مناظره نمایم. از آنجاییکه مسئله بداشت و درمان تخصصی بوده گاها مشاهده کرده ام که برخی متولیان سلامت جهت لاپوشانی عملکرد ضعیف و توجیه کردن مشکلات موجود با دو پهلو و زیرکانه حرف زدن سعی در پیچاندن افکار مردم داشته و خود را به راحتی تبرئه کرده اند. اما این بار اجازه چنین کاری نداده و در برابر هرگونه موضع گیری نادرست آنها در پاسخ به انتقادات انقدر قلم میزنم و فریاد تا وضع سلامت مردم درست شود/
(( خداوند لعنت کند بنده ای را که با زدن حرفی قصد و نیت خیری نداشته و با تخریب دیگران به دنبال منافع خود باشد.))